Daddy's Home 2

Binnen de beperkte creatieve mogelijkheden die bandwerkkomedies als Daddy’s Home 2 bieden, heeft men voor deze sequel toch een niet al te geforceerd uitgangspunt gevonden. Nadat complete uitersten Dusty (vader) en rivaal Brad (stiefvader) er in de eerste film uiteindelijk in slaagden vrienden te worden, is het de komst van hun eigen verwekkers die voor nieuwe onrust mag zorgen.

Hoe dwaas en pover deze komedie ook, de casting verdient een flinke pluim. Mel Gibson en John Lithgow als vaders van respectievelijk Mark Wahlberg en Will Ferrell? Een gouden zet. De gegroefde kop en het lichtjes vergane machogehalte van Gibson laten contrasteren met de olijke clown Lithgow? Leuk om te zien.

In eerste instantie toch, want in deze heel vermoeiende klucht waarin het kluwen van nieuw samengestelde gezinnen samen Kerst gaat vieren in een weinig bescheiden chalet, zit verder helaas niet één goede grap. De contrasten tussen de heel diverse acteurs worden geenszins voldoende benut en de prent lijkt zich zelfs haast op kinderen te richten, zo infantiel is de actie, zo vlak de karakteruitwerking, zo mager de plot.

Vermoeiende, volstrekt onleuke sequel op een vermoeiende, onleuke komedie

Je zou het haast onschadelijk entertainment noemen waar vast een publiek voor is, maar au fond is dit net een foute prent, waarin alles zo onverklaarbaar blank, rijk en clean is dat we niet meer van toeval durven spreken en we dit afgelikte product ervan durven verdenken ons subtiel met verouderde en moreel achterhaalde denkbeelden te willen bestuiven. Wie dit allemaal niet zo serieus neemt en tuk is op Kerst-sing-alongs, zal de onnozele en naïeve finale misschien wel appreciëren.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de