Derailed

Genre: Thriller | Duur: 1u47 | 2006 | Release: 8 Maart 2006 | Land: VS | Regie: Mikael Håfström | Cast: Clive Owen, Jennifer Aniston, Vincent Cassel, Melissa George, David Morrissey, Tom Conti

Dat Jennifer Aniston ook naast het kleine scherm komisch kan wezen, bewees ze onlangs nog in Rumor Has It. In haar pogingen om de nieuwe Julia Roberts te worden, probeert de appetijtelijke ster nu eens een ander genre uit, maar haar eerste thriller is een miskleun van formaat.

 

Clive Owen kruipt in de huid van Charles Schine, een hardwerkende gezinsman die op de trein aan de praat geraakt met de verleidelijke Lucinda Harris. Een buitenechtelijke wip lijkt er dik in te zitten, maar een brutale gangster verstoort het eerste intieme samenzijn. Voor Charles het weet zit hij tot over zijn oren in de chantage, leugens en geweldpleging, terwijl Lucinda een vreselijk trauma te verwerken krijgt.

Aniston laat voor deze emotionele rol het gestuntel en gegiechel links liggen. Welke technieken ze dan wel precies hanteert om ernstig over te komen, blijft onduidelijk. Er komt alleszins heel wat gefrons en zwijgzaamheid aan te pas. Weet Aniston niet te overtuigen, dan loopt gelukkig Vincent Cassel af en toe door het beeld. Zijn prestatie is zo ergerniswekkend over the top dat je Aniston snel vergeeft.

In eerste instantie weet deze conventionele thriller wel wat te boeien, ondanks de vele clichés en productionele missers (de echtgenote van Charles ziet er bijvoorbeeld uit als een 16-jarige). Wanneer de plot echter complexer wordt, worden logica en geloofwaardigheid snel opgeofferd ten voordele van gratuit geweld en platte sensatie. Naar de finale toe, wordt de opeenstapeling van onwaarschijnlijkheden zelfs ridicuul en is Derailed in zulke grote mate ontspoord dat de afgrond niet meer te vermijden valt.

Logica en geloofwaardigheid worden opgeofferd ten voordele van gratuit geweld en platte sensatie.

De regisseur de volledige schuld geven voor het tot stand brengen van een dergelijk onnozele film, zou wat oneerlijk zijn. De Zweed Hafström belandde in Hollywood na een Oscarnominatie voor zijn film Evil en speelt wellicht braafjes het spel mee. Het had onze Erik Van Looy dus ook kunnen overkomen. Maar verder kunnen we alle verantwoordelijken voor dit gedrocht maar best belonen door absoluut niet naar deze film gaan kijken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucinda en LaRoche, de Franse gangster, spelen onder één hoedje: ze strikken een brave ziel, ensceneren een overval met verkrachting en chanteren achteraf hun slachtoffer. Charles beseft dit als hij ontdekt dat Lucinda gelogen heeft over haar naam en werk. Op dat moment is de gangster er al vandoor met heel zijn fortuin, dat diende om dochterliefs medisch onderhoud te bekostigen. Maar warempel, Lucinda is blijkbaar zo dom haar activiteiten verder te zetten op dezelfde plek en zo vindt Charles haar terug. Wanneer hij haar nieuwe slachtoffer wil waarschuwen, gaat alles mis. Lucinda, LaRoche én het nieuwe slachtoffer worden doodgeschoten. Gelukkig vindt Charles wel een koffertje met ál zijn geld in! Eind goed, al goed? Nee, Charles had op zijn bedrijf immers geld gestolen en moet als straf les geven in de gevangenis. Daar zit echter ook LaRoche, die de schietpartij blijkbaar overleefd heeft. Charles steekt hem dood met het mes dat hij gekregen had van Winston, de gangsta-nigga van kantoor die door LaRoche vermoord werd. Omdat de politiedetective die met de zaak belast is, familie is van Winston, komt Charles er ongestraft vanaf.