Ema

Hoewel de Chileense cineast Pablo Larraín met Jackie een zeer expressief en aangenaam onconventioneel Amerikaans debuut afleverde, zie je aan Ema al meteen dat deze grillige regisseur zich liever niet al te veel aan het boekje houdt. Dit interessant maar wat desoriënterend portret van een vrouw tussen uitersten, oogt als een droom maar lijkt wat te verdwalen in zijn eigen vertelling.

Wie is Ema? Een jonge danslerares die we leren kennen op het moment dat ze net aan het bekomen is van heel wat ingrijpende familiale perikelen. Schuldgevoel worstelt met een drang naar vrijheid. Ema schippert tussen mannen en vrouwen, vrijheid en verantwoordelijkheid, creatie en destructie. Ze vindt immers een uitlaatklep in passionele relaties met diverse partners, dwingende reaggeton en verwoestend vuur maar zoekt tegelijk de stabiliteit, de regelmaat en het vertrouwde.

Dit wisselvallige personage leidt, verleidt, misleidt, in die mate dat het publiek haar misschien ook wat onbevattelijk gaat vinden. Of is dat enkel de oudere kijker? Deze meeslepende vertelling voert Ema immers op als een afgevaardigde van een eigengereide generatie die codes, omgangsvormen, relaties hanteert los van wat het patriarchaat hen heeft trachten wijs te maken. Larraín is op zijn 43 nog hip genoeg om voeling te hebben met de huidige jongerencultuur in zijn land.

Deze - voor het eerst volledige fictieve - film toont ons ook een cineast die de conventies lost en zijn al wat wispelturige verhaal freewheelend vertelt. Kleur en licht, maar ook beweging en muziek, bepalen in veel grotere mate de kijkervaring dan de personages en de plot. De bezwerende muziek van Nicolas Jaar legt de montage een ritme op en niet omgekeerd. De dansscènes zijn altijd avontuurlijk en prikkelend, ook al hebben ze een beperkte impact op het verhaal.

Een desoriënterend portret van een jonge vrouw die schippert tussen uitersten.

Ema is enkel een dansfilm voor wie dat zo wil noemen. Wie geen nood heeft aan een vakje, kan zich onderdompelen in een benevelende mix. Identiteit, trauma, seks, dans, kunst, veerkracht vormen de jongleerballen die de filmmaker al dan niet vaardig in de lucht weet te houden.

Ema slaat door de coronacrisis zijn bioscooprelease over en kan je dus hier bekijken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de