The Expendables

Genre: actie | Duur: 1u43 | Release: 18 Augustus 2010 | Land: VS | Regie: Sylvester Stallone | Cast: Bruce Willis, Mickey Rourke, Dolph Lundgren, Jet Li, Jason Statham, Sylvester Stallone

Stallone of Schwarzenegger? Het was een vraag die op de lippen van elk beetje puber in de verre jaren tachtig lag. Stallone mocht dan wel al in 1976 de grote poort van Hollywood binnengeknald zijn met de eerste Rocky en zijn talent bevestigen met First Blood, de onovertrefbare, zelfs lichtjes intelligente eerste Rambofilm; het was Schwarzenegger die volledig in open doel schoot met Terminator en de latere prima sequels. Kiezen tussen Stallone en Schwarzeneger is als kiezen tussen de pest en cholera, maar is ook kiezen tussen twee testosteronbundels die elk een handvol voortreffelijke films inblikten die het woord escapisme als zoete broodjes in uw systeem keilen.

 

Jammer genoeg hoort The Expendables, Stallones laatste worp (met een veelbesproken cameo van Schwarzenegger) eerder thuis in het rijtje absolute stinkers die onze favoriete kleerkast nu al enkele jaren op de mensheid loslaat. Het goede nieuws is dat The Expendables, over een groepje huurlingen dat op een schimmig eiland een militaire dictator moet elimineren en tegelijkertijd het leven wil redden van diens dochter, toch iets beter is dan Rambo 4. Het slechte nieuws is dat die laatste Rambofilm zo hemeltergend slecht was dat zelfs een testbeeld op televisie meer spanning herbergt.

Want, laat ons wel wezen, ook deze nieuwste Stallone is huilen met de pet op. Bordkartonnen acteerprestaties. Een verhaaltje dat minder om het lijf heeft dan een stripster aan het einde van haar act. Huiveringwekkend slechte dialogen. Niet erg, denkt u nu, als we maar van een beetje goede actie kunnen genieten. Helaas. Om te beginnen heeft ook Stallone zijn actiescènes zodanig gecoupeerd dat er geen touw meer aan vast te knopen valt; een euvel waar, sinds Quantum of Solace, wel meer blockbusters onder lijden. Ook heeft Sly geen snars verstand van zaken als een fatsoenlijke kadrering of rechtlijnige cameravoering. En dan hebben we het nog niet gehad over zoiets als geloofwaardigheid. Elk lid van Stallone's team (de ‘goeien’, zo u wilt) legt in deze prent immers geen klein maar een middelgroot leger aan slechteriken om. Niet meer gezien sinds de foute derderangs actiefilms in de al even foute jaren tachtig!

De korte vertolkingen van Bruce Willis en vooral Mickey Rourke, een soundtrack die grossiert in goeie rock en dat druppeltje weemoed dat Stallone ondanks alle mankementen toch nog in zijn film wist te persen, kunnen nog een heel klein beetje de meubelen redden, maar wat ben je met enkele meubels als net je hele huis in rook is opgegaan? Laat u zich dus niets wijsmaken door de perfect geoliede reclamecampagne, ga voor the real thing en huur in de betere videotheek het superieure First Blood. En als u ons nu wilt excuseren: wij zijn druk bezig één van onze jeugdhelden mentaal te begraven.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Uiteraard kunnen Stallone en zijn team de generaalsdochter bevrijden en de echte slechterik van dienst -een lokale drugsbaron die gelieerd is aan de CIA- het hoekje ombrengen. Merkwaardig: alhoewel Stallone net alle moeite van de wereld gedaan heeft om het meisje te bevrijden, eindigt de film niet met een romantische kus.