Genius

Wat precies aan de vriendschap tussen de schrijver Thomas Wolfe en zijn redacteur Max Perkins moet inspirerend genoeg bevonden zijn door de makers van Genius om er een film aan op te hangen? Bijzonder weinig, zo blijkt jammer genoeg uit deze al te sobere film.

Wolfe was een flamboyante woordenfabrikant, wiens schrijfsels voortdurend ingeperkt moesten worden. De professionele Perkins, zowat de enige die talent waarneemt in de jonge schrijver, worstelt zich doorheen stapels papier, het rode potlood overtuigd in de hand. Het duo zorgt voor twee uiterst succesvolle romans en de samenwerking leidt tot een prachtige vriendschap.

Uit deze relatie ontstaan reflecties over auteurschap, echtheid in de literatuur, nalatenschap en originaliteit. Op papier wellicht waardige thema’s, maar Genius – een vergezochte titel overigens – weet er geen levende materie van te maken. Dit is simpelweg een erg vervelende film.

Waardig en oprecht eerbetoon aan een flamboyant schrijver, maar evenzeer een slaapverwekkende film

Dat een weinig spectaculaire debuutfilm zo’n mooie cast wist te strikken, is merkwaardig. We zien teleurstellend genoeg vooral vertolkingen, geen personages. Jude Law is te oud en te Brits voor de rol, Kidman en Firth weten geen dimensie toe te voegen aan het script en Laura Linney is voor de zoveelste keer compleet verspild in een ondankbare rol. Guy Pearce is als Scott Fitzgerald dan weer een genoegen.

Oprecht van toon en opzet, is Genius een waardige blik op schrijverschap en een fatsoenlijk eerbetoon aan Wolfe. Maar als film mist dit vuur, bezieling en allure.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de