Greta

Van de Ierse filmmaker Neil Jordan weet je nooit zeker wat te verwachten Hoewel zijn carrière meer dan één hoogtepunt kende - Mona Lisa! The Crying Game! Interview with the Vampire! The End of the Affair! - heeft hij de bal ook al enkele keren serieus misgeslagen. Greta is absoluut geen triomf en staat als thriller maar op wankele benen, maar is wel een stijloefening die het bekijken waard is.

Isabelle Huppert kruipt met veel genoegen in de huid van Greta, een eenzame vrouw die zich obsessief vastklampt aan de jongedame die haar handtas gevonden heeft. De Franse ster weet perfect de balans te vinden tussen ernst en camp en zorgt er zo voor dat deze steeds onwaarschijnlijker wordende thriller overeind blijft. Je kijkt enigszins geboeid toe, maar het gebrek aan psychologische fundamenten en de onlogische acties van de personages, laten de spanning regelmatig vervliegen.

Een even benauwende als groteske thriller

De stalkerfilm is al een decennium of twee over zijn hoogtepunt heen, maar Jordan leeft zich niettemin enthousiast uit door de stijl- en verhaalkenmerken van het genre flink uit te spelen. Dat levert een ietwat benauwende thriller op die echter voortdurend op het randje van het bespottelijke balanceert en finaal tussen het beklemmende en het groteske belandt. Noem dit dus misschien een genietbare B-film?

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de