Harry, un ami qui vous veut du bien

Genre: Drama | Duur: 1u57 | 2000 | Release: 23 Augustus 2000 | Land: Frankrijk | Regie: Dominik Moll | Cast: Laurent Lucas, Sergi López, Mathilde Seigner, Sophie Guillemin

Deze Franse film was in de running voor de Gouden Palm op het filmfestival van Cannes 2000. Hoewel niet sterk genoeg om met de hoofdprijs te gaan lopen - die ging naar Dancer in the Dark van Lars von Trier - werd hij door het publiek warm onthaald.

Michel (Laurent Lucas) en Claire (Mathilde Seigner) gaan samen met hun drie dochtertjes naar hun buitenverblijf, een krottige boerderij waar nog heel wat oplapwerk te doen is, om van hun vakantie te genieten. De reis is lang, het is warm en de kindjes zijn lastig. De ouders krijgen het dan ook op hun heupen omdat er weinig plaats en tijd voor ontspanning is.

Maar dan verschijnt een oude schoolmakker van Michel. Harry (Sergi Lopez) herkent Michel in een wegstation en zoekt contact. Hij herinnert zich Michel als fabuleus schrijver en informeert keer op keer of hij nog schrijft. Michel schreef inderdaad, maar dat waren pubergedichten en andere verzinsels. Toch kent Harry alle schrijfsels uit het hoofd en hij is vastbesloten alle elementen die Michel beletten opnieuw de pen op te pakken uit de weg te ruimen.

Deze zwarte komedie begint sterk. De zenuwslopende reis is bijzonder herkenbaar en bij momenten heel grappig. Ondanks het vaak gezapige tempo, komen we snel te weten dat er iets scheelt met Harry. De braaf uitziende man - het is trouwens de eerste keer dat Lopez 'de slechte' speelt want voorheen werd hij altijd als het huisvadertype gecast - die eieren eet om z'n libido op peil te houden voor z'n vriendinnetje Prune (Sophie Guillemin), heeft wel een erg macabere oplossing voor Michels writer's block. De spanning verhoogt beetje bij beetje.

Na Harry's eerste moord weten we echter dat er nog zullen volgen. Het is dan ook wachten op de volgende die eraan gaat en het initieel intrigerende aspect van het eerste deel van de film verdwijnt. De ongeloofwaardigheid en - spijtig genoeg - verveling slaan toe. Enkel het einde (wie zal overleven, wie niet?) brengt nog enige suspense. Ondanks de goeie vertolkingen en leuke eerste uur, blijven we op het einde enigszins op onze honger zitten.