Headhunters

Eerder werk van de Noor Morten Tydlum is u mogelijk niet onbekend. Zowel Buddy als Varg Veum wisten over de grenzen heen een publiek te vinden. Headhunters wijst op een consequente uitbouw van een solide oeuvre dat echter van weinig persoonlijke stijl getuigt en - mocht u dat al verwachten - zich geenszins als typisch Scandinavisch of specifiek Noors wil manifesteren.

Het op een misdaadroman van Jo Nesbø gebaseerde verhaal speelt zich af in wereld vol poeha. De arrogante headhunter Roger Brown leeft fameus boven zijn stand en tracht met kunstzwendel zijn portemonnee wat aan te dikken. Wanneer hij verneemt dat een kennis van hem een echte Rubens in huis heeft, denkt Brown de ultieme slag te slaan. Voor hij het weet zit hij echter tot over zijn oren in de shit, en dat mag u letterlijk nemen.

Na de kennismaking met een onsympathiek hoofdpersonage ontwikkelt deze gepolijste thriller zich verder als een voorspelbare complotthriller die nergens loskomt van de thrillerconventies. Groot euvel is dat de protagonist een eikel is wiens lot ons compleet koud laat. De hachelijke situaties waarin hij belandt - en die tot heel wat bloedvergieten leiden - schreeuwen om een scheut gitzwarte humor die voor de gebroeders Coen een vanzelfsprekendheid zou zijn in een dergelijk verhaal. Anderzijds blijft de plot best wel boeien en wanneer Brown's beproevingen tot een ietwat griezelige metamorfose leiden die hem tot enige introspectie dwingen, ga je uiteindelijk toch mee hopen op een goede afloop. Het is ook dan dat de kracht van de vertolking van hoofdrolspeler Hennie (Jonny Vang, Hawaii,Oslo) duidelijk wordt.

Gladde mainstreamproductie die niettemin tot spannende actie leidt.

Toch is Headhunters iets te veel op een Hollywoodleest geschoeid, waardoor de film eigenheid mist en in zijn geheel zelfs wat banaal overkomt. De plot bevat bovendien een aantal vergezochte en al te toevallige wendingen - het pindazakje bijvoorbeeld - waardoor de film aan geloofwaardigheid inboet. Het spannende kat- en muisspel dat een groot deel van de plot bepaalt, toont echter ook dat Tyldum weet wat hij doet.

Noorwegen mag gerust uitpakken met dit weliswaar entertainende filmpje, maar representatief voor de koele charme van de Scandinavische cinema is deze mainstreamproductie eigenlijk niet.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de