His House

Genre: Horrordrama | Duur: 1u33 | 2020 | Release: 30 Oktober 2020 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Remi Weekes | Cast: Sope Dirisu, Wunmi Mosaku, Matt Smith

Fans van creepy horror die van deze debuutfilm een portie huiselijk gegruwel verwachten krijgen slechts gedeeltelijk wat ze verwachtten. Dit benauwende relaas over een Soedanees vluchtelingenkoppel dat in Engeland een bedenkelijke sociale woning krijgt toegewezen, werkt immers op meerdere niveaus. 

Debuterend cineast Weekes laat dit psychologische griezeldrama aanvangen op een sociaal-realistische verteltoon. Bol en Rial hebben de hel overleefd en zoeken nu aarzelend hun weg in de krotwoning en de verpauperde buitenwijk waarvan ze veronderstellen dat het Londen is. Dat hun dochter de vlucht niet overleefd heeft, is de voornaamste reden dat ze er haast apathisch bijlopen. Bol is zinnens er het beste van te maken en zoekt naar manieren om zich te integreren, maar Rial gelooft dat een nachtheks hen gevolgd is naar hun nieuwe huis. 

Dat concludeert ze uit de akelige geluiden, bizarre voorvallen en uiteindelijk expliciete verschijningen die zich in het huis, of liever nog, in de muren, beginnen te manifesteren. Bij momenten weet de regisseur ons trefzeker angst aan te jagen, door de lugubere sfeerschepping en de bloedstollende hallucinaties. Maar voor His House zich ietwat makkelijk nestelt in zijn genre, wordt deze tragische prent een levensechte afspiegeling van wat dagelijkse kost is voor talloze Afrikanen: de ware horror is je familie zien uitgemoord worden, je dochter kwijtraken, als vee opeengestapeld worden, op de oceaan je noodlot tegemoet zinken en uiteindelijk dankbaar en gewillig aanvaarden wat de overheid van je asielland je toegooit, maar nergens het gevoel krijgen dat je iets betekent. 

Met dit knap vormgegeven metaforisch drama beleven we dus twee gruwels: een fictieve, die er mooi in slaagt ons bang te maken en de film klasseert als een horrorfilm, maar ook een tweede, onbevattelijke, realistische verschrikking. Jacques Audiard bespeelde dat tweede thema in Dheepan met nog meer voeling voor de mens achter de asielzoeker, maar His House mag toch trots boven zijn soms ééndimensionele genre uitsteken.