House of Flying Daggers

House of Flying Daggers is de naam van een revolutionaire groepering die de in verval gekomen Tang Dynastie (9e eeuw) en haar corrupte regering omver wil werpen. De nieuwe leider van het huis is persona non grata nummer één en moet koste wat kost gevat worden. Daarom worden twee lokale politiekapiteins Jin en Leo (Andy Lau) naar het bordeel van Pioen gestuurd waar ze op de mooie Mei vallen (Zhang Ziyi). Net als de verloren gewaande dochter van de oude leider is Mei blind en bovendien is ze vertrouwd met de vechtkunst. Voldoende argumenten om de agenten ervan te overtuigen dat Mei het centrale spoor is dat hen naar het hart van de verzetsgroep zal leiden. Ze zetten een intrige op, waarbij Jin zich voordoet als Mei's beschermer. Maar tijdens de hachelijke tocht die ze samen ondernemen ontwikkelt zich een -zo mogelijk- nog gevaarlijkere romance tussen de twee. Bovendien is Jin niet de enige die een oogje heeft op Mei.

Met pareltjes als Raise the Red Lantern en Shanghai Triad wist de Chinese regisseur Zhang Yimou al heel wat westerse cinefielen voor zich te winnen. Met zijn vorige film Hero, een grandioos martial arts epos, veroverde hij ook de harten van het grote publiek. Met dit meesterwerk, alom geprezen voor zijn visueel verbluffende esthetiek, verlegde Yimou de grenzen van de martial arts film. House of Flying Daggers lijkt die lijn op het eerste zicht te willen doortrekken. Esthetisch gezien is op de film dan ook niks aan te merken, getuigt hij van de uitzonderlijke schoonheid van kleur, licht en harmonie die zo kenmerkend zijn voor Yimou's films. Spijtig genoeg zijn de veelvuldige en soms abrupte plotwendingen hier minder ingenieus in elkaar gestoken dan in Hero en komt zelfs het centrale menage-à-trois verhaal door een gebrek aan emotie bij de personages nogal geforceerd over.

Maar zoals de titel garandeert vliegen de dolken in het rond en worden de wetten van de zwaartekracht meermaals overwonnen tijdens kletterende gevechten die ondermeer plaatsvinden in een bamboebos en een uitgestrekte bloemenveld. Er zijn adembenemende scènes zoals de nu al klassieke Echo-dans die Mei in het Pioenpaviljoen opvoert. In dit soort scènes is Yimou op zijn best, en creëert met een harmonieuze orkestratie van beeld, geluid, choreografie, decor, kleur en kostuums een totaalspektakel van ongekende weerga. Uiterlijk gezien is House of Flying Daggers opnieuw een staaltje van Yimou's meesterschap, alleen ontbreekt de innerlijke kern.

(Hij kent waarschijnlijk dat liedje van Clouseau nog niet.)

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de