The Imaginarium of Doctor Parnassus

Wij hebben een boontje in XXL-formaat voor chaoot en fantast Terry Gilliam, ex-Monthy Python, regisseur van fantasierijke prenten als The Adventures of baron Munchausen, het sublieme Brazil en het nagelbijtende Twelve monkeys. We kunnen aannemen dat niet iedereen het had voor Fear and loathing in Las Vegas en ook Tideland werd op gemengde reacties onthaald. Gilliam is dus kantje boordje: hij vangt telkens opnieuw uw zijden verbeelding in prachtige beelden, maar maakt er steevast narratief een rommeltje van (denk bijvoorbeeld aan The Brothers Grimm uit 2005).

Belangrijker: op de set van die laatste prent regisseerde hij een eerste keer de betreurde Heath Ledger. Regisseur en acteur besloten die samenwerking nog eens over te doen voor The Imaginarium toen Ledger midden in de opnames overleed. Gilliam vond er niets beter op dan de al ingeblikte scènes met Ledger te bewaren en maar liefst drie acteurs te casten voor Ledgers personage in de rest van de film. De truc werkt wonderwel, al was het maar omdat die drie stand-ins niet van de minste zijn (Johnny Depp, Colin Farrell en Jude Law) en dat het toeval ook een handje hielp: toen Ledger stierf waren net alle scènes zonder speciale effecten ingeblikt. Vanaf het ogenblik dat Ledgers personage Parnassus zijn imaginarium dus betreedt, krijgt hij telkens, tot zijn eigen verbazing, een nieuw gezicht.

Alles in deze prent draait dus rond het bewuste imaginarium, een weddenschap die doctor Parnassus (Christopher Plummer) heeft afgesloten met de duivel (een voortreffelijk gecaste Tom Waits) met als inzet Parnassus' bloedmooie dochter en een mysterieuze vreemdeling die zijn geheugen kwijt is. Of niet? De plot is als vanouds een zootje, maar wie maalt daarom bij nokvolle fantasiebeelden die zo mooi zijn dat je er spontaan een strikje rond wil doen? De scènes in het imaginarium laten zich dan ook bekijken als een hoogmis van de verbeelding, een ode aan alle volwassenen die nog in sprookjes geloven, poëzie met een gouden randje.

Tenslotte zal deze The Imaginarium natuurlijk ook in het collectieve geheugen gegrift blijven als de zwanenzang van Heath Ledger, een acteur die met zijn rol van The Joker in The Dark Knight het begrip 'slechterik' nieuwe dimensies verleende, om maar te zwijgen van zijn rol als verliefde, stugge cowboy in Ang Lee's Brobeback Mountain. Ledger geeft zich, net als alle acteurs in deze prent, volledig. Mooi gebaar van Gilliam trouwens: op de aftiteling staat 'een film van Heath Ledger en zijn vrienden' te lezen. The imaginarium is een waardig afscheid van een groot acteur maar het moge tegen nu stilaan duidelijk worden: Gilliam moet zijn teugels voor zijn volgende prent dringend laten aantrekken door een klein leger goede scenaristen.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de