It Chapter Two

Opluchting bij horror- en Stephen Kingfans in 2017, toen bleek dat de remake van It in handen van Andy Muschietti een sfeervolle en knap in beeld gezette thriller geworden was. In It Chapter Two krijgen we te zien hoe de volwassen geworden protagonisten 27 jaar na de gruwelijke gebeurtenissen terug samenkomen om opnieuw de strijd aan te gaan tegen de demonische clown Pennywise.

De karakteruittekening was één van de sterktes van de eerste prent, en gelukkig wordt die consequent verdergezet nu de hoofdrolspelers veertigers zijn. De fijne jonge cast krijgt gelukkig ook nog wat schermtijd, maar de volwassen versies blijken al even degelijk vertolkt te worden. It Chapter Two vindt het fundament van zijn aannemelijkheid in het gedeelde verleden van de vriendengroep en hun geloofwaardige individuele angsten en trauma's. Onder de acteurs is die samenhorigheid voelbaar en de makers hebben moeite (en tijd!) genomen om elk personage op de voorgrond te laten treden.

Het piekfijne production design, het vlotte camerawerk, de deskundige montage waarbij heden en verleden sierlijk in elkaar overgaan, en de uitstekende special effects laten deze sequel op hoog niveau meespelen, maar de film faalt in zijn essentie: ons angst aanjagen. Hoe meeslepend, creepy en bloederig deze bijna drie uur durende vertelling wel mag zijn, echte huiveringen bleven uit. Slechts nu en dan slaat er een zekere suspense over op de kijker - Bev die haar oude apartement bezoekt! - maar onvoldoende om hartpatiënten de prent af te raden.

Prima in beeld gebrachte gruwelprent die echter suspense mist.

De ietwat teleurstellende horrorfactor is deels te verklaren door de mate waarop de kijker in het duister tast over hoe 'echt' de griezelelementen zijn. Pennywise kruipt in de meest uiteenlopende gedaantes in het hoofd van de protagonisten, maar wat speelt zich in hun geest af en wat is echt? Het dorpje Derry krijgt te maken met onrustwekkende verdwijningen, maar daar lijkt niemand van wakker te liggen, waardoor de aanwezigheid van het kwaad maar een illusie lijkt. De haat waar een koppel aan het begin van de film mee geconfronteerd wordt, is wat dat betreft eigenlijk veel benauwender en schokkender.

Ondanks de lange tijdsduur, blijft It Chapter Two het bekijken waard, maar het scenario had beslist gebalder gekund en de spanningsknop had gerust enkele keren op maximum gezet mogen worden.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de