Knocked Up

Wat als een zwaarlijvige, lowlife crackhead je na een wilde vrijpartij zwanger maakt en je noodgedwongen aan hem verbonden wordt? Het is de nachtmerrie van elke jonge, ambitieuze vrouw, maar tevens ook de, op het eerste zicht ietwat banale, premisse van Knocked Up. Vergis u echter niet, want dit is zo?n geestige goedgevoelkomedie, dat zelfs de meest preutse cynicus na het zien ervan uit groot jolijt op zoek zal gaan naar de eerste de beste one-night stand.

De film opent met beelden van een lummelende, drugs consumerende Ben Stone en zijn werkloze makkers in hun vervallen villa, die via een leuke parallelmontage worden afgewisseld met die van de plichtsbewuste burgermeid Alison Scott, die de kinderen van haar oudere zus Debbie voor dag en dauw naar school rijdt alvorens naar haar job bij E! Television te gaan uitoefenen. Het contrast tussen beide karakters en werelden kan moeilijk groter zijn en de toon is zo meteen gezet. Als de twee tegenpolen na een dronken feestje onvoorzichtig met elkaar onder de lakens duiken, wordt carrièrevrouw Alison kort daarop geconfronteerd met het nieuws dat ze de vrucht draagt van de nietsnut waar ze verder eigenlijk niets mee te maken wilde hebben.

Een argwanende filmliefhebber vreest vervolgens voor een belegen relatiekomedie die overloopt van voorgekauwde clichémoppen over echtelijke misverstanden en stinkende luiers, maar niets blijkt minder waar. Judd Apatow maakt met zijn tweede langspeelfilm een onweerstaanbaar hilarische en op momenten ook hartverwarmende prent, die nergens de gebreken vertoont van zijn debuut The 40-year old virgin. In tegenstelling tot die film met Steve Carell als maagd-op-leeftijd vervalt Knocked Up nooit in meligheid of drammerigheid, blijft het hoogkomische niveau continue aangehouden en zijn er geen storende of al te karikaturale personages ? integendeel, de concrete uitwerking van de personages is niet minder dan geniaal.

De humor in Knocked Up is vaak subversief, grof en vulgair, maar nooit platvloers of belachelijk en in al zijn krankzinnigheid blijft de film steeds geloofwaardig. Iedereen zal in dit charmant kleinood wel iets herkenbaars vinden. Zo bijvoorbeeld de wispelturige vrouwenhormonen en de mannelijke onhandigheid in relatiekwesties.

Als er al eens een merkwaardige scenariowending opdoemt, zijn de makers er als de kippen bij om zichzelf te relativeren. Na een scène die we niet nader zullen beschrijven wegens spoilergevaar merkt Ben Stone op dat indien dit een fragment uit een film zou zijn, je het niet zou geloven. Let bovendien op de microfoon die iets te vaak bovenaan in beeld verschijnt om een simpele productiefout te zijn.

De grootste revelatie is echter hoofdacteur Seth Rogen. Eerder speelde deze olijke dikkerd al een rolletje in The 40-year old virgin. Regisseur Judd Apatow concludeerde daaruit dat Rogen voldoende komisch potentieel bezit om een hele film te dragen en met Knocked Up krijgt hij gelijk. De jonge Canadees is ronduit verbluffend en laat zien dat hij over meer komisch talent beschikt dan alle Sandlers, Ferrells en andere Carells tezamen. Rogen ís gewoon Ben Stone en beheerst alle aspecten van zijn personage ?van grofgebekte, puberale loser tot gevoelige en behulpzame minnaar? tot in de perfectie. Zijn vertolking maakt dat de film zo goed het midden weet te vinden tussen hilariteit en ontroering. Het verbale vuurwerk dat hij in dialogen afsteekt en bovendien vaak terplekke improviseerde, kan tippen aan het beste uit het screwballgenre.

Voeg daarbij nog eens enkele snuggere satirische steken naar de hedendaagse seksuele moraal en de entertainmentbusiness, geslaagde gastoptredens van onder andere James Franco, Jessica Alba en Steve Carell als zichzelf en een prachtige soundtrack van Loudon Wainwright III en we moeten tot het besluit komen dat Knocked Up een nagenoeg perfecte komedie is. Wij verlieten de zaal alleszins met een kaakbrede glimlach en met het gevoel dat dit moderne liefdessprookje alles in zich heeft om nu al een klassieker te worden.

Jonas Rosquin Helemaal (niet) akkoord? Lees de