The Matrix Reloaded

Genre: Cyber Sci Fi | Duur: 2u18 | Release: 16 Mei 2003 | Land: | Regie: Wachowski Brothers | Cast: Keanu Reeves, Laurence Fishburne, Carrie-Anne Moss, Hugo Weaving

Twaalf jaar geleden vergaapte iedereen zich aan hoe in 'Terminator 2: Judgment Day' Edward Furlong tussen het verkeer door op een mobilette probeerde weg te scheuren van een aanbulderende truck. De tijden zijn veranderd, de top-notch sci-fi is dat ook. Anno 2003 klieft Trinity op een stevige motorfiets tussen de logge gevaartes. Achterop zit een chinese sleutelmaker, het orakel voorspelde immers dat Neo door een sleutel van de man de 'machine mainframe' zou kunnen binnengaan. De bewuste car chase van een dik kwartier is even indrukwekkend als ze door de makers werd aangekondigd en omvat verder adembenemende, hoog én langsom én van benedenuit gefilmde kung fu tussen Morpheus en een 'Agent' op het dak van één van de vele razende vrachtwagens. Meerdere Schwarzeneggers nodig om dit gehalte aan testosteron te lanceren.

Ook de openingsscène van de film toont een vechtvaardige, zwartverpakte Carrie-Anne Moss. Ze grijpt je meteen bij het nekvel. Als Trinity, zware pistolen afvurend, een duizelingwekkende val van een torenhoog appartementsgebouw maakt is de actrice duidelijk door een computergegenereerd beeld vervangen. Later krijgen we de scène nog eens te zien (Neo's angstdroom wordt werkelijkheid) en zelfs de tweede keer stoort het besef naar bits en bytes te kijken niet eens. De special effects van deze prent zijn beter dan we ooit op een scherm hebben gezien, 'The Matrix Reloaded' is visueel minstens even sterk als zijn voorganger.

Qua verhaal zitten we hier al een tijdje verder dan het einde van de eerste film. Zion, de menselijke hide-out dichtbij de kern van de aarde, wordt behoorlijk tribaal geprotretteerd. Een soort street-party die na speeches van een senator en van Morpheus wordt gehouden om de aankomende gevaren te bezweren (er zijn 250.000 schorpioenachtige, mensverterende 'Sentinels' onderweg), wordt parallel gemonteerd met een liefdesscène tussen 'Chosen One' Neo en zwarte engel des wrakes Trinity. De helden uit de eerste prent gaan in tegen de wil van de mensenleiders en keren met hun schip Nebuchadnezzar terug naar de Matrix, om het orakel te kunnen consulteren.

Het pseudo-religieus-filosofische discours rond cyber-mystiek en determinisme ("The problem is choice", ontdekt heroïsche Keanu) wordt hier vooral bewaard voor de lange, ingewikkelde en razendsnel afgehaspelde speech die 'The Architect', de vader van de neuro-interactieve simulatie ten beste geeft. Neo's ontmoeting met de man brengt nieuwe revelaties aan het licht over de dominantie van de machines en de aard van de schijnwereld. Toegegeven, dit is het soort science fiction die het publiek niet dom acht. Dat is veel waard. Maar al in de eerste film was het niet het intellectualistisch sausje dat ons greep. Het waren de hele vormgeving, meer specifiek het niveau van de nooit eerder gerealiseerde special effects (zoals de nu volop geparodieerde maar toen volstrekt originele en ook nu weer sterk toegepaste 'bullit time' fotografie) én de donkere sfeer: de 'Matrix' trilogie staat veel dichter bij de 'Alien-' dan bij de 'Star Wars-'reeks.

De muziek op de veelvuldige combatscènes heeft soms het bombast van pakweg 'Furious Angels' van Rob Dougan: aanzwellende violen, pompende bas. Maar er is ook actie die op pure drumbeats genre Slagerij van Kampen staat. Bovenal worden de adembenemende visuals niet ondersteund door dumbo-techno, waar wel een korte aanzet werd toe gegeven in de eerste film en wat we dus uitgebreid vreesden geserveerd te krijgen in deze sequel. Quod non. Wél krijgen we een hoop nieuwe personages. Agent Smith, een immer sardonische Hugo Weaving, blijkt zich te kunnen ontdubbelen, wat Neo op een schitterend gechoreografeerd gevecht met een tachtigtal klonen van de man komt te staan. Morpheus blijkt een ex-vriendin te hebben en die wordt geportretterd door een goeie, kuitenbijtende mevrouw Will Smith. Een rasta-albinotweeling vervliegt vaak tot creaturen met een Ork-bek, 'De Merovinger' kickt op Franse scheldwoorden ("it's like wiping your ass with silk") en heeft Monica Belluci (Irréversible) aan zijn zijde.

Die laatste presenteerde 'Matrix Reloaded' op de openingsavond van het festival van Cannes. De film staat daar in de officiële selectie (niet in competitie). Twijfelachtig of 'Terminator 3: Rise of the Machines' (uit in juli, voor België wordt het augustus) trots op een Europees festival zal worden gepresenteerd. 'Matrix Reloaded' lokt visueel nogal wat "whoa's" uit en staat op de Croisette dus helemaal op zijn plek.