The Mauritanian

Documentairemaker Kevin Macdonald waagde zich al enkele keren met succes aan fictieprojecten (State of Play, The Last King of Scotland), maar intussen is het al vele jaren geleden dat hij op filmgebied van zich liet horen. Met The Mauritanian toont hij zich nog steeds als een gepassioneerd cineast.

Dit waargebeurde verhaal voert de Mauritaanse Mohamedou op die zonder enige aanklacht jarenlang in de beruchte Guantanamogevangenis verblijft, op basis van vermoedens omtrent zijn betrokkenheid bij 9/11. De Amerikaanse advocate Nancy Hollander vindt dat de man een eerlijk proces verdient, ook als hij schuldig is. Openbaar aanklager Stuart Couch hoopt daarentegen als gekrenkte patriot op de doodstraf voor de vermeende terrorist. Dan blijkt dat beide partijen behoorlijk worden tegengewerkt. Zou er sprake zijn van folterpraktijken die niet aan het licht mogen komen?

Macdonald slaagt er in dit enerzijds vrij klassieke en redelijk rechtlijnige verhaal van een degelijk ritme te voorzien, waarbij het dramatische en het zakelijke elkaar knap aanvullen. Ergens is dit heerlijk traditionele cinema, het ouderwetse soort aanklacht uit een tijd dat het de wereld nog iets kon schelen dat mensenrechten geschonden werden. Tegelijk maakt een krachtig en bewonderenswaardig titelpersonage ook dat we geraakt worden door dit onrecht. De immens overtuigende vertolking van de Franse acteur Tahar Rahim zorgt voor een grote emotionele betrokkenheid, al weten ook Jodie Foster en Benedict Cumberbatch prachtig de nuances te vinden van wat makkelijk eendimensionele karakters hadden kunnen zijn.

Beheerst en knap vertolkt drama dat verontwaardiging oproept

Dat is dan ook wat dit authentiek aandoend relaas zo sterk maakt: zonder nadrukkelijke dramatiek of aan hysterie grenzende verontwaardiging laat men de sterke personages een verhaal brengen dat geen aandikking nodig heeft. De kijker laat zich rustig en zonder veel sturing besluipen door onbehagen en onmacht. Met het wisselen van beeldformaat - om in de scènes met Mohamedou de beklemming voelbaar te maken - drukt Macdonald ook een visueel interessante stempel op deze beheerste vertelling.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de