The Mist

Met The Mist is het al de vierde keer dat filmmaker Frank Darabont teruggrijpt naar een boek van Stephen King. Na het onbekende The Woman in the Room, het veelgelauwerde The Shawshank Redemption en het verrassende The Green Mile, beroept Darabont zich deze keer op The Mist, een van Kings bovennatuurlijke thrillers. De 'mist' uit de titel verwijst naar een mysterieuze wolk die over een rustig dorpje komt getrokken; niemand weet wat het is of waarom het er is. Maar dan ontdekt een groep mensen, gevangen in een supermarkt, dat er een gevaarlijke entiteit in schuilt. Gedurende de film volgen we deze groep, bestaande uit de vader/held David, de moederfiguur Amanda, de winkelbediende Ollie, de godsdienstfanatieke Mrs. Carmody en enkele andere figuren.

Het slechte nieuws is dat de eerste helft van The Mist bijzonder saai is. Het bevat geen spectaculaire verrassingen, meer zelfs, het verhaal en de personages zijn bijzonder stereotiep. Vooral acteur Thomas Jane maakt van zijn personage David een akelig onverstoorbare, all-American hero. Maar de aanhouder wordt beloond. Vanaf de tweede helft verandert Darabont immers subtiel van koers. Het gaat hem plots helemaal niet meer om de vreemde wezens in de mist, maar om de vermiste monsters in de mens zelf. Daar ligt een primitief wezen verscholen, dat bij paniek geen rekening houdt met algemene beschaafdheid en in een staat van onzekerheid hulp zoekt bij de meest gestoorde prekers. Zo is de evolutie van Mrs. Carmody's religieuze invloed indrukwekkend. Net zoals There Will Be Blood wordt hier een onrechtstreekse sneer gemaakt naar het godsdienstfanatisme in Amerika; het is geen toeval dat enkele scènes doen terugdenken aan de documentaire Jesus Camp.

Tegen het einde wordt duidelijk dat Darabont, net als met The Shawshank Redemption en The Green Mile, een verhaal wil vertellen over hoop; het beklijvende einde is het ultieme hoogtepunt van zijn betoog.

Een benauwende studie over menselijk gedrag in extreme omstandigheden.

The Mist is al bij al een bizarre film. Op het eerste zicht lijkt het een spannende monsterthriller, maar eigenlijk is het een benauwende studie over het menselijke gedrag in extreme omstandigheden. Darabont profileert zijn film na verloop van tijd dan ook niet meer als thriller en filmt de obligate scènes (zoals: een groepje gaat op onderzoek uit) zonder typische atmosferische muziek en suggestieve geluidseffecten. Daarom snijdt The Mist veel dieper dan horrorprenten die het vooral moeten hebben van oppervlakkige thrills. Een verrassende, intelligente monsterfilm dus - nooit gedacht dat nog mee te maken.

Bert Lesaffer Helemaal (niet) akkoord? Lees de