Nowhere

Genre: Drama | Duur: 1u50 | 2022 | Release: 6 April 2022 | Land: België | Regie: Peter Monsaert | Cast: Koen De Bouw, Noa Tambwe Kabati, Sebastien Dewaele, Sofie Decleir, Karlijn Sileghem

Op basis van zijn twee eerdere films, het waarachtige Offline en het authentiek aandoende Le Ciel Flamand, staat Peter Monsaert bij ons hoog aangeschreven, al is het nog wachten op brede waardering. Met zijn derde film, Nowhere, zorgt de Vlaamse Mike Leigh opnieuw voor een aangrijpend relaas over mensen die brokken moeten lijmen en verlossing trachten te vinden. 

Koen De Bouw is een wat minder voor de hand liggende keuze voor de rol van André, een man die zijn leven uit zijn handen zag glippen en nu zichzelf blijft kwellen. De doorwinterde acteur zien we doorgaans in meer gekunstelde rollen, maar hij vat niettemin dit gebroken personage meer dan behoorlijk. 

Dan kruist Thierry zijn pad, een jonge wegloper die wel wat sturing kan gebruiken. Het scenario laat het tweetal ietwat te nadrukkelijk elkaars redder zijn, waarbij de ontboezemingen niet altijd even spontaan overkomen, maar toch ontwikkelt zich een mooie vader-zoonverhouding die vooral dankzij het geloofwaardige acteerwerk overeind blijft. Noa Tambwe Kabati mist misschien wel wat street-attitude maar overtuigt wel. 

Sober en doorleefd drama over loutering en verlossing

Hoewel de plot zich iets te traditioneel ontwikkelt, dankzij nogal wat verhaalelementen die we wel vaker tegenkomen op het witte doek - en het tempo nu en dan gezapig dreigt te worden, vindt Nowhere toch zijn weg naar het hart van de kijker. De personages komen tot aanvaarding en loutering - geen verrassing wel - en beseffen dat leven in het Now en Here van groter belang is dan het dwalen in je ellendige verleden. 

Monsaert tekent nu duidelijk een rode lijn door zijn oeuvre. Hij brengt bezielde verhalen over uiteengevallen families en mensen, die schipperen tussen troosteloosheid en hoop. Toch durven we zijn eerste twee films raker, echter en menselijker te noemen - verteld vanuit een instinct, gebracht vanuit een urgentie. Toch maar weer voor Wim Willaert gaan in die volgende film? Dat hoeft trouwens echt niet opnieuw zes jaar te duren. 

 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien