The Pale Blue Eye

Na Out of the Furnace en Hostiles slaan Scott Cooper en Christian Bale opnieuw de handen in elkaar. Met The Pale Blue Eye toont Cooper echter opnieuw- zie ook het wat halfslachtige Black Mass en het teleurstellende Antlers - dat hij zijn films nog onvoldoende uit de verf kan laten komen.

We bevinden ons in 1830 op de militaire opleiding West Point, waar rechtercheur Landor een gruwelijke moord moet oplossen. Hij krijgt hulp van de gretige cadet en schrijver in wording Edgar Allen Poe. Ze komen een satanisch ritueel op het spoor.

The Pale Blue Eye lijkt zich als een solide drama te ontwikkelen, maar hoe meer Landor blootlegt van het mysterie, hoe minder boeiend de film wordt. In de opbouw naar de onthulling sijpelt de spanning weg.

De regisseur lijkt wat interesse te missen in zijn eigen plot. Het thrilleraspect is duidelijk minder van belang dan de symbolische weg naar verlossing waar een aantal personages naar streeft, maar Cooper weet wat dat betreft te weinig diepgang te vinden.

Ietwat vage dramatische thriller met twee prima hoofdrolspelers

Christian Bale is altijd geëngageerd genoeg om een film interessant te houden en de fanatieke Harry Melling - ooit het stoute neefje van Harry Potter maar nu al enkele jaren aan het groeien als een geweldige karakteracteur - zorgt voor een boeiende interactie. Maar dat andere personages amper uit de verf komen - Gillian Anderson slaat de bal zelfs helemaal mis - draagt bij aan de indruk dat de cineast weinig wezenlijk te vertellen heeft.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de