The Phoenician Scheme

Genre: Komedie | Duur: 1u41 | 2025 | Release: 28 Mei 2025 | Land: VS | Regie: Wes Anderson | Cast: Benicio Del Toro, Mia Threapleton, Michael Cera, Tom Hanks, Riz Ahmed, Scarlett Johansson, Benedict Cumberbatch, Jeffrey Wright, Mathieu Amalric, Rupert Friend, Hope Davis, Bryan Cranston, Alex Jennings, Richard Ayoade, Willem Dafoe, Charlotte Gainsbourg, Bill Murray

Doorheen zijn flink groeiende oeuvre heeft Wes Anderson een status quo bereikt, zo lijkt het wel. Wie zijn werk al kent, is fan of is het niet en het ziet er naar uit dat geen enkele nieuwe productie daar nog iets zal aan veranderen. Ook al zijn we een enorme liefhebber van zijn unieke universum, we moeten ook concluderen dat hij de laatste jaren steeds meer van hetzelfde aflevert. The Phoenician Scheme zorgt geenszins voor een wending. Dit kolderiek avontuur is een kenmerkende Andersonprent die echter niet erg veel losmaakt.

Benicio Del Toro is een verrassende acteur voor de hoofdrol van Zsa-Zsa Korda, een niet erg betrouwbare ondernemer die al enkele keren aan de dood ontsnapte en door een voortijdig verkondigd verscheiden herenigd wordt met zijn vervreemde dochter Liesl, die als novice in het klooster zit. Zou zij zijn opvolgster kunnen worden? Maar Liesl ziet de weinig ethische plannen van haar vader helemaal niet zitten. Niettemin trekt het duo er op uit om familieleden en kennissen te overtuigen te investeren in hun onderneming. In hun kielzog professor Bjorn, een zonderling figuur zoals er wel meer rondlopen in de Andersonfilms. 

De plot is wat minder gelaagd dan we van Anderson gewend zijn. The Phoenician Scheme vormt vooral een opeenvolging van verrassende ontmoetingen met rare kwieten, waarbij vader en dochter naar elkaar toe groeien. Hoewel alle personages als gewoonlijk met een zekere steriliteit tussenkomen en ook de meeste serieuze gastacteurs hun beste poker face bovenhalen, blijkt in de finale toch een typisch flardje sentiment zichtbaar te worden wanneer Liesl moet erkennen dat ze een zekere genegenheid voelt voor de intussen softer geworden Zsa-Zsa. 

Finaal concludeer je dan dat alles wat je van een Andersonfilm verwacht aanwezig is - uiteraard ook de verrukkelijke decors - maar allemaal in net iets mindere mate, waardoor het geheel der delen ietwat nietszeggend blijft. Je glimlacht, je kijkt genoegzaam naar die geweldige cast - met veel acteurs die echt onbenut blijven - , je smult van een productie die tot in de kleinste details van inventiviteit en originaliteit getuigt, maar het geheel laat zich iets te makkelijk doorspoelen nadien.