Requiem for a dream

De regisseur van de culthit Pi overdondert met een visueel meesterwerk. Mama is verslaafd aan chocola en aan televisie, zoonlief en zijn kompanen spuiten heroïne. Aronofsky toont dat er no rest is for the wicked. Eén voor een komen de middelenmisbruikers er bepaald beroerd vanaf. De schitterende acteurs leveren, in combinatie met een opzwepende soundtrack, een uppercut die je niet licht vergeet.

Heb je obsessief-compulsieve trekjes ? Lukt het je maar niet rood vlees af te zweren ? Kan je sinds de examens niet van de dynarax afblijven ? Houd je geen halt voor je alle soorten uppers en downers hebt geproefd ? Neemt je partner de hashpijp vaker ter hand dan jouw eigenste vege lijf ? De oplossing is nakend. Beraam een list en sleur jezelf of het verslaafde specimen in kwestie naar de film die Ellen Burstyn een oscar op had moeten leveren. Na het zien van deze prent houdt u het gegarandeerd bij een strikt dieet van biogroenten en flessenwater.
Het leven van Burstyn, de mama van Jim (Leto), bestaat sinds de dood van haar man uit het opzwelgen van pralines en van de oppeppende sfeer van tv-predikanten. Omdat zoon Jim zíjn opkikkers moet kunnen betalen, steelt hij met de regelmaat van de klok haar televisie, die ze dan tegen betaling bij de pandjeswinkel weer kan afhalen.

Met behulp van splitscreens en andere visuele versierinkjes brengt Afronofski personages die zich van in de eerste minuten bereid tonen ver te gaan om de verslavende gewoontes te kunnen voortzetten. En zoals dat onvermijdelijk loopt, moeten ze steeds meer op de helling zetten om in de walm van hun obsessies rond te blijven dwalen. Eerst loopt het goed. De tv-junk wordt verkozen om het scherm te sieren en haalt er de motivatie uit zichzelf weer toonbaar te maken. Jim bereikt ongestoord ongekende hoogtes met zijn kompanen. Uit zijn dealwerk haalt hij zelfs de poen om met zijn vriendin een zaak te beginnen. Reden te meer om nog maar eens deftig van de wereld te gaan.

Gelijklopend met de opzwellende tonen van een indringende soundtrack vol strijkers, begint het onheil echter toe te slaan. De drugmarkt kent een laagconjunctuur en Jim moet dringend alternatieven zoeken om de boel te bekostigen. En om het poeder binnen te halen, zijn vriendin stelt zich immers niet tevreden met een nuchtere toestand. Moeder van haar kant, vol verwachting naar de toezeggingsbrief van de televisie, kan het niet aan om au naturel kilo's te verliezen en wendt zich tot een pillendokter. Beiden verliezen kompleet de pedalen, Afronofski doet dat hoegenaamd niet. Met vaste hand stuurt hij alle personages compleet de afgrond in, terwijl de strijkers steeds harder op de kijker inbeuken. De hellepoorten openen zich wagenwijd.

Aronofsky toont dat er no rest is for the wicked

De verdwaasde geesten en de hallucinaties van moeder, zoon en diens kompanen worden origineel in beeld gebracht. Ze worden ook gigantisch goed geacteerd, door Leto (wiens rol overigens quasi volledig uit Fight Club werd geknipt) en vooral door Burstyn die compleet loos mag gaan en dat fantastisch doet. U zag haar ongetwijfeld al eens door het lint gaan als moeder van Megan in The Exorcist, hier moet ze eens zo reële demonen te lijf en voert ze de strijd van haar leven.
Naar huis, gemiddelde Hollywoodbimbo en naar de cinema, beste lezer ! Slik vooraf wel een pilletje tegen overdreven hartslag want onberoerd kom je de zaal niet uit.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de