Rubber

Genre: Komedie | Duur: 1u22 | Release: 15 Oktober 2010 | Land: Angola, Frankrijk | Regie: Quentin Dupieux | Cast: Stephen Spinella, Roxane Mesquida, Wings Hauser

De marketing rond Rubber schept het beeld van een gewelddadige en zelfbewuste neo-exploitatiefilm over een doelloos roadtrippende autoband die met zijn telepathische krachten hoofd na hoofd doet exploderen. Er spatten wel degelijk veel hersenen uit schedels, maar dat is helaas ook de enige gelijkenis. In werkelijkheid is Quentin Dupieuxs nieuwe komedie een langdradige opeenvolging van futloze pogingen tot postmoderne humor.

Rubber is een lamlendige poging tot postmoderne humor.

Het tekort aan inhoud wordt in de openingsscène verantwoord door de verklaring dat Rubber een ode is aan de redeloosheid, maar desondanks kan men het bestaansrecht van vacant, absurdistisch gemasturbeer als dit betwisten. De films interne rechtvaardiging voelt vooral aan als camouflage voor de regisseur zijn tekort aan visie. Dupieux doet wel zijn best om te onderhouden, maar als de lachspieren al gestimuleerd worden is het ondanks de lamlendig sfeert dat continu van het schermt druipt. Voor geïnspireerde komedies met een absurd kantje raadpleeg je beter het oeuvre van Robert Downey Sr.

Vik Verplanken Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rubber wordt doodgeschoten maar reïncarneert in een kinderfiets. Hij fiets langs de lege baan en verwerft een groep andere levende autobanden als volgelingen.