Saturday Night

Genre: Komedie | Duur: 1u49 | 2024 | Release: 24 December 2025 | Land: VS | Regie: Jason Reitman | Cast: Gabriel LaBelle, Cooper Hoffman, Rachel Sennott, Cory Michael Smith, Willem Dafoe, Nicholas Braun, Dylan O'Brien, J.K. Simmons, Matthew Rhys, Tommy Dewey, Matt Wood , Ella Hunt, Nicholas Podany, Finn Wolfhard, Robert Wuhl

Hoewel SNL in onze regionen nooit echt als grensverleggend werd gepercipieerd is deze live gebrachte sketchshow al 50 jaar een begrip in de VS en heeft het zijn stempel gedrukt op tal van komische reeksen en shows. Jason Reitman brengt met Saturday Night een warm eerbetoon aan dit mythische televisieprogramma.

De film speelt zich af in het anderhalf uur voor de eerste aflevering van start gaat, in maart 1975. We volgen tal van personages - allemaal echt bestaand - in hun voorbereidingen. Er zijn frustraties, twijfels, conflicten en ongerustheden, maar er is ook het voornemen om komaf te maken met stoffige variété op tv en met een innovatief, door vuilbekkende komieken gedragen programma een tegencultuur in gang te zetten. 

De reconstructie van die avond is - hoewel duidelijk gefictionaliseerd ten behoeve van de mythe - bijzonder geslaagd en zorgt voor een meeslepende, nerveus makende kijk achter de schermen. De acteurs - grotendeels weinig bekende mensen - krijgen niet echt veel ruimte om een personage vorm te geven maar brengen de sfeer naar voor op weergaloze wijze. Gabriel Labelle (The Fabelmans), Cooper Hoffman (Licorice Pizza) en Rachel Sennott (Bodies Bodies Bodies) vormen het gedreven productieteam, maar de smakelijkste rollen zijn voor de acteurs die de komieken van destijds mogen vertolken. Chevy Chase, Dan Aykroyd, Andy Kaufman, Jim Henson, John Belushi, Billy Crystal: we herkennen ze meteen en ze vormen ook de sterkte van deze prent: zonder platweg te imiteren of te karikaturiseren, vormen ze geloofwaardig sterren-in-wording, waarbij de ego's, de artistieke twijfels en spitante opmerkingen voor strubbelingen zorgen. Willem Dafoe en JK Simmons zijn zeer genietbare in belangrijke nevenrollen. 

Hoewel Reitman er haast voor zorgt dat je deze film ervaart alsof je er zelf bij was, drijft hij de zaken ook op de spits door bij de repetities alles te laten mislopen wat maar kan. Dat zorgt voor aangename comedy, maar het ondergraaft ietwat de geloofwaardigheid. Daarnaast vindt hij jammer genoeg ook geen emotionele focus. Er had gerust wat meer ziel mogen zitten in de vertelling. 

Niettemin wordt je meegesleept. Films over underdogs die het waarmaken, ze werken altijd. Ook Saturday Night laat je juichen voor de durf van de schenenschoppers en de alles-of-niets attitude van artiesten die in zichzelf geloven.