Shadow of the Vampire

Shadow of the Vampire brengt het verhaal van één van de meest beroemde draculafilms aller tijden, met name : Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (1922). In deze stomme, zwartwit film, die vanwege copyrights van Bram Stoker niet Dracula mocht geheten worden, zou voornamelijk de acteerprestatie van Max Schreck buitengewoon moeten zijn. Nog steeds wordt de film beschouwd als een ongewoon kunstzinnig, spannend en griezelig Draculaverhaal.

De film voegde trouwens ook nog wat aan de Draculalegende toe: namelijk dat vampieren niet tegen licht zouden kunnen. Dit gegeven valt niet in literatuur nog folklore terug te vinden.

Enfin, Mr. Merhige vond het blijkbaar ook wel een goed filmpje want hij besloot het (fictieve) verhaal te brengen van het maken van de film. De regisseur van Nosferatu, Doctor Murnau, is een obsessief ventje dat kost wat kost een meesterwerk wil maken. In zijn zoektocht naar de ideale graaf Dracula komt hij ergens in de buurt van een verpauperd kasteel een eigenaardig figuur tegen. Hij vertelt zijn crew dat hij een vrij onbekende, maar zeer grondige karakteracteur, Max Schreck, heeft gevonden die de rol van Count Orloc op zich zal nemen.

Iedereen zal ondertussen wel onraad ruiken, en inderdaad, deze Max Schreck schijnt precies zeer fel op te gaan in zijn rol, en de afspraak die hij met Mr Merhige maakte is precies ook niet meteen erg political correct.

Shadow of the Vampire is een mengeling van een verzonnen biografie van Murnau, het maken van Nosferatu en een vampirenthriller, dit alles in een filmnoirachtig sfeertje. Uiteraard zit de film vol van - schijnbaar ? echte - zwartwit beelden uit Nosferatu die de film zeer anders maakt dan je zou verwachten.

Helaas heb ik de originele film nooit gezien, ik moet toegeven dat ik na Shadow.. hier wel zin in kreeg. Trouwens, even een fait divers, bijna zou de film helemaal niet meer te zien zijn geweest want door een rechtszaak, aangespannen door Bram Stokers' weduwe moesten alle kopieen van Nosferatu werden vernietigd. Gelukkig voor ons bleven enkele kopieen in het buitenland gespaard.

Samenvattend een zeer origineel, sterk gespeeld, informatief en laten we niet vergeten spannend post-expressionistische griezelcinema.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de