Shuffle

Genre: Mysterie, Drama | Duur: 1u22 | Release: 1 Januari 2012 | Land: VS | Regie: Kurt Kuenne | Cast: T.J. Thyne, Paula Rhodes, Chris Stone, Meeghan Holaway, Tamara Taylor, Dylan Sprayberry, Elle Labadie

Toegegeven, Benjamin Button had best wel een opmerkelijke levensloop. Maar wat als je iedere keer wakker zou worden op een andere leeftijd? Dit overkomt beroepsfotograaf Lovell Milo in Shuffle. De reden hiervoor zal hij zelf moeten ontdekken, al krijgt hij wel een hint van een klein meisje. Dit ‘geschenk’ moet hem toelaten iemand in levensgevaar te redden.

 

De eerste langspeelfilm van Kurt Kuenne laat zich het beste omschrijven als Twilight Zone gekruist met Memento, met een vleugje It’s a Wonderful Life erover. Puzzelsgewijs en door logisch te redeneren probeert Lowell de ware toedracht te ontdekken achter dit mysterieuze verschijnsel. Hoewel hij personen en voorwerpen zoals zijn fotocamera herkent, heeft hij geen herinneringen aan zijn leven. Zijn zoektocht wordt hierdoor een vorm van zelfontdekking. Maar het zou zonde zijn om hier meer over te vertellen, want de kracht van de film schuilt voor de kijker in de onthullingen van de gebeurtenissen in zijn leven.

Hoewel het verhaal niet zo origineel is, is de uitwerking bijzonder geslaagd. Vooral de natuurlijkheid waarmee het mysterieuze en vaak humoristische karakter van de film evolueert naar een tragische en melodramatische toon is opmerkelijk. Desondanks eindigt de film met een hoopvolle boodschap en een belangrijke levensles. Doorheen de film doorlopen de personages een hele waaier van emoties en vooral de vertolking van T.J. Thyne als Lowell is sterk. Andere personages zoals zijn vader en moeder weten helaas minder te overtuigen. Maar je voelt wel dat iedereen met liefde aan deze kleinschalige indiefilm heeft gewerkt.

Doorheen de film doorlopen de personages een hele waaier van emoties en vooral de vertolking van T.J. Thyne als Lowell is sterk

Hoewel Shuffle nooit de productiewaarde haalt van een blockbuster, heeft de stijl van de film zijn eigen charme. Het gebruik van zwart-witbeelden met zachte contrasten draagt bij aan de dromerige en mysterieuze sfeer. De speciale effecten zijn goed verwerkt in de film en vooral het metaforisch gebruik van de speelkaarten zorgt voor een leuk effect. Toch heeft de film ook enkele tekortkomingen. Zo is de regie en kadrering niet altijd optimaal te noemen. Ook is er soms sprake van overbelichting, wat eens te meer opvalt in de zwart-witbeelden. Gelukkig doen dit soort kleine fouten nooit afbreuk aan de film en maken het verhaal en de sfeer van Shuffle toch een aanrader.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lowell ontdekt dat hij getrouwd is met zijn jeugdvriendin Grace, dat hij een slechte relatie heeft met zijn vader en dat hij net als hem lijdt aan narcolepsie. In eerste instantie denkt hij dat hij Grace moet redden, die sterft door een ongeluk. Maar op het einde van de film blijkt dat zij verantwoordelijk is voor dit fenomeen om Lowell zelf te redden, die dit alles beleeft terwijl hij een auto-ongeluk meemaakt. Zij kon het niet meer aanzien dat hij zo ongelukkig was.