Slow West

Met de neowestern Slow West levert de Nieuw-Zeelander John Maclean een behoorlijk impressionant debuut af. Het verfrissend scenario met onverwachte wendingen, een uitgediepte tragiek, grappige onderbrekingen en kleurrijke personages is maar één van de sterktes van deze zeer genietbare prent.

De piepjonge Jay trekt door het Amerika van de 19e eeuw, op zoek naar zijn geliefde die uit hun thuisland Schotland wegtrok. Dat hij de barre tocht tot dusver overleefd heeft, is stom toeval: Jay is een groentje en kan dus de (betaalde) hulp van avonturier Silas best gebruiken. Een bende outlaws is hen echter op het spoor.

Verrassend genoeg is Slow West een zeer kleurrijke western. Het decor bestaat niet uit dorre vlakten en rotspartijen, maar bossen en prairies waarin tientallen soorten groen te onderscheiden vallen. Maclean heeft een sterk oog voor mooie beelden en vat schilderachtige luchten. Toch is het niet per se de bedoeling een idylle te creëren als achtergrond van een melodrama. Zijn beeldtaal is speels, verrassend en amusant, zoals het hoort voor een dromerig scenario dat op luchtige wijze een tragisch relaas vertelt.

De personages zijn al even kleurrijk. Maclean gaat uit van archetypes maar weet al zijn figuren een leuke draai te geven. Centraal staat natuurlijk de verhouding tussen de naïeve maar doelgerichte Jay en de onafhankelijke, rechtschapen Silas. Het charisma van Michael Fassbender is eens te meer zijn grote troef, terwijl de jonge Kodi Smith-McPhee zich na o.a. The Road en Let Me In nog maar eens manifesteert als talent om in de gaten te houden.

Het verfrissend scenario met onverwachte wendingen is maar één van de sterktes van deze zeer genietbare prent.

Van Maclean hopen we snel meer te zien. Hij heeft een originele kijk en koppelt entertainment schijnbaar vlotjes aan artisticiteit, terwijl hij ons ook laat nadenken over de mens, het leven, geweld en de liefde. Grote thema's in een nieuwe verpakking.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de