Sound of Metal

Dat het drama Sound of Metal als debuutfilm voor maar liefst zes Oscars genomineerd is, is niet het meest opmerkelijke aan deze film. Het is immers een door een Belgisch productiebedrijf opgezette film - producent Bert Haemelinck van Caviar is één van die genomineerden - én jaren geleden was Matthias Schoenaerts zelfs in de running voor de hoofdrol. Hij had er vast uitstekend vanaf gebracht, maar met Riz Ahmed heeft deze prent alleszins ook goud in handen.

We maken kennis met een heavy metaldrummer die plots zijn gehoor verliest. Zijn verleden als verslaafde helpt geenszins bij de verwerking van deze zware tegenslag. Bovendien dreigt zijn toekomst als muzikant in rook op te gaan. Alles wat hem dierbaar is, dreigt hem uit de handen te glippen.

Cineast en co-scenarist Darius Marder hanteert een sobere, sensatieloze vertelstijl waarbij de (auditieve) beleving van drummer Ruben centraal staat. We volgen de tussen ongeloof en hoop schipperende protagonist in zijn aanvaardingsproces, wat het relaas een tragische ondertoon geeft. Ons medeleven met Ruben wordt echter nergens medelijden en wanneer de stugge Joe, die Ruben onder zijn hoede neemt, hem duidelijk maakt dat doofheid niet als een beperking moet gezien worden, overtuigt dat ook de kijker.

Geslaagd en intens drama met een onwaarschijnlijk sterke Riz Ahmed

Zonder nadrukkelijk de emoties te sturen en zonder spectaculaire wendingen, weet Sound of Metal de kijker te besluipen. Dat is niet alleen te danken aan het secce en franjeloze scenario - Derk Cianfrance is de co-auteur - maar ook aan de onwaarschijnlijk sterke Riz Ahmed. We wisten al uit Nightcrawler, The Sister Brothers en Venom dat de man talent had, maar deze immens innemende vertolking, waarvoor hij een oscarnominatie kreeg, is uiteindelijk wel het fundament van de film.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de