Super 8

Genre: Avontuur | Duur: 1u52 | Release: 27 Juli 2011 | Land: VS | Regie: J.J. Abrams | Cast: Joel Courtney, Kyle Chandler, Elle Fanning, Riley Griffiths, Ryan Lee, Gabriel Basso, Zach Mills

Met Super 8 laat J.J. Abrams de magie van een aantal Spielbergfilms heropleven. Dit kan je als eerbetoon beschouwen, maar het feit dat Spielberg als producer fungeert en sterk betrokken was bij de opnames, betekent ook een terugkeer naar de roots van de man die met onder andere E.T., Close Encounters of the Third Kind, Jaws en Jurassic Park zijn stempel drukte op de avonturenfilm.

We bevinden ons in het stadje Lillian eind jaren 1970, waar een groepje vrienden een zombiefilm probeert te maken met behulp van een Super 8 videocamera. Tijdens het filmen van een nachtelijke scène zijn ze getuige van een treinongeluk. Terwijl ze in de nasleep van de ramp hun film proberen af te maken, neemt de chaos in de stad toe door een militaire operatie. Het wordt al snel duidelijk dat de geheime cargo van de trein er voor iets tussen zit. Wanneer de stad geëvacueerd wordt en de lieftallige Alice ontvoerd wordt, slaat de rest de handen in elkaar om haar te redden en de waarheid bloot te leggen, uiteraard met behulp van de camera.

De film slaagt er goed in de juiste dreigende sfeer en nostalgische tijdsgeest op te roepen en is voor de ouderen onder ons een geslaagde trip doorheen klassieke jaren 1980-films als E.T.,The Goonies en Fright Night. Maar hier wringt ook het schoentje, want uiteindelijk voelt alles net iets te vertrouwd en voorspelbaar aan. Vele verhaalelementen, zoals de vader die er moeilijk in slaagt om voor zijn zoon te zorgen, de kwaadaardige legeraanvoerder of de hoofdrolspeler die verliefd wordt op het meisje uit de buurt en haar uiteindelijk zal moeten redden, hebben we elders als duizend keer gezien, al dan niet in betere vorm. De film voelt dan ook aan als een verzameling van clichématige verhaalelementen, waarbij de verhaaltwists soms wat bij de haren getrokken lijken. Zeker het einde is door zijn grote clichégehalte een teleurstelling.

Uiteindelijk zijn de leukste momenten van Super 8 diegene waarbij het groepje de zombiefilm maakt en de liefde en toewijding voor het vak van het filmmaken centraal staan. De jonge cast kan in die scènes ook zijn potentieel tonen. Jammer dat de identiteit van het wezen waar alles om te doen is, dan weer vaag blijft en de film aan kracht verliest. Het vakmanschap van Abrams staat buiten kijf, maar het veelvuldige gebruik van lens flares, net als in Star Trek, legt daar net te vaak de nadruk op. Virtuositeit garandeert nog geen chemie.

Als de nieuwe E.T. of Close Encounters voor de huidige generatie tieners zal Super 8 nog werken. Zeker dankzij een goede mix van humor, avontuur, horror en actie, waarbij zelfs een zeer explosief treinongeluk aanwezig is. Maar helaas slaagt de film er te weinig in om de magie van zijn inspiratiebronnen te evenaren.