Une enfance

Genre: Drama | Duur: 1u39 | 2015 | Release: 7 Oktober 2015 | Land: Frankrijk | Regie: Philippe Claudel | Cast: Pierre Deladonchamps, Angelica Sarre, Alexi Mathieu, Patrick d'Assumçao

De Franse schrijver en filmmaker Philippe Claudel debuteerde in 2008 ijzersterk met Il y a longtemps que je t’aime en hoewel de daaropvolgende films (Tous les soleils, Avant l’hiver) minder impact hadden, bevestigden ze wel zijn talent en zijn plaats onder de interessantere hedendaagse Franse cineasten. Une enfance is wederom een ijzersterk, emotioneel treffend drama, waarbij de strakheid die Claudel’s eerdere films typeert, werd ingeruild voor meer naturel.

De 13-jarige Jimmy groeit op in een weinig stabiel gezin. Hij moet voor zijn jongere broertje zorgen terwijl zijn moeder en haar vriend feestjes geven of gedrogeerd in bed liggen. Jimmy heeft geen dromen of verlangens, lijkt het leven gedwee te ondergaan. Een jong katje of de aandacht van een klasgenote zijn lichtpuntjes in zijn bestaan. Maar kansloos als hij is, wordt hij te vroeg de volwassenheid in gedwongen.

Claudel gaat niet voor de ongenuanceerde kommer en kwel. Jimmy leeft weliswaar in een harde realiteit – hij wordt zelfs aangezet tot criminaliteit - , maar er zijn ook momenten van plezier en hoop. Via zonnige, kleurrijke beelden, vergezeld van tedere, gevoelige muziek van de Amerikaanse singer-songwriter Ray Lamontagne, krijgt de film ook voortdurend iets koesterend. Alsof de verteller zijn eigen protagonist niet al te zeer wil kwellen. Een bruuske plotwending in de finale werpt een ander blik op Jimmy, maar anderzijds is dit ook een onvermijdelijkheid: dit is wat er gebeurt als je een kind tot overleven dwingt.

Une enfance, dat qua sfeer, indringendheid en thema overeenkomsten kent met de Franse drama’s La tête haute en Suzanne en het bekroonde Jack uit Duitsland, bleef in eigen land flink onder de radar en kwam vreemd genoeg niet in aanmerking voor filmprijzen. Nochtans is dit een ontegensprekelijk sterke film. Hopelijk kan Claudel zijn plan om binnen enkele jaren 2 sequels te maken, ondanks dat gebrek aan waardering, waarmaken.