Vatel

De openingsfilm van Cannes zijn.. toegegeven het is een hele eer. En naast eer meer dan waarschijnlijk ook kassa kassa, hoe groot het filmfestival ook is, buiten de openingsfilm en de uiteindelijke winnaar is er nauwelijks enige media-aandacht te bespeuren.

Vatel heeft zijn keuze meer dan waarschijnlijk eerder te danken aan de bekendheid van de cast dan aan zijn intrinsieke kwaliteiten. Frankrijks lieveling en zowat de enige echt bekende Franse acteur Gérard Depardieu zal daar natuurlijk teen en tander mee te maken hebben me dunkt. En uiteraard een Tim Roth of Uma Thurman kunnen voorleggen is ook altijd aardig meegenomen.

Vatel is een zeer groots opgezet kostuumdrama over Monsieur François Vatel, de fulltime feestjesorganisator van de - in verval aan het gerakende - Duc de Condé. Hij heeft dringend geld nodig om het dak te repareren of zo.

Gelukkig voor hem is de koning er over aan 't nadenken om nog eens oorlog te gaan voeren met de Kezen, in dat geval heeft hij nood aan een leger, hetgeen den Duc dan weer wel heeft.

Enfin, een typisch geval van ruggekrabberij. De koning komt een aantal dagen op bezoek om te genieten van de eenvoudige rust van het platteland en Vatel krijgt de opdracht om deze kleine week zo decadent, zo spectaculair, zo onvergetelijk mogelijk in te kleden.

Hij krijgt daarvoor volledige vrijheid, volledig budget.. en hij doet zijn best, laat daar geen twijfel over bestaan, alles op te maken. Deze festiviteiten en de immense noodzakelijke voorbereidingen, daar gaat deze film over.

Het is vrijwel onmogelijk om te kunnen beschrijven wat er allemaal getoond wordt: nog nooit zoveel decadentie gezien. Honderden ganzen worden veroberd terwijl het gezelschap kan genieten in een nagemaakt tropisch paradijs waar de engeltjes in het rond vliegen en een vuurwerk wordt afgestoken waar heel de Chinese cultuur jaloers op kan zijn. En dat is dan nog maar de eerste dag..

Prachtige beelden en een leuke blik achter de schermen van een 17de eeuwse keuken. Maar toch.. hoe mooi de kostuums, de decors het eten, de gasten, het vuurwerk ook moge zijn. Het geheel is een lege doos. Een totaal gebrek aan diepgang, een iets te pretentieuze en wat onrealistische vertolking van Depardieu, een verhaal dat er geen is, en een einde dat wreed met de haren is getrokken en vooral: het is steeds hetzelfde.

Helaas voor het ongetwijfeld spectaculaire budget van deze film, want ondanks Joffe's eerdere successen met Killing Fields en The Mission, trekt deze film eigenlijk op niks.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de