Wall Street: Money Never Sleeps

Wat is het heerlijk om Oliver Stone na enkele povere tot slechte films als Alexander, World Trade Center en W. weer in topvorm te zien. Met dit vervolg op zijn eigen succesvolle Wall Street uit 1987, toont de vaak controversiële filmmaker ons kwaliteiten die we al meer dan 10 jaar in zijn werk hebben moeten missen.

Met een figuur als Gordon Gekko ben je in feite nooit uitverteld. Het pleit voor Stone én Michael Douglas dat ze dit fascinerende personage niet als een typetje laten verrijzen. Douglas staat er zelfs als zelden tevoren en etaleert met Gekko al zijn meesterschap. Na zijn vrijlating uit de gevangenis wordt de voormalige Wall Street-ster benaderd door zijn toekomstige schoonzoon. Die wil de brokken lijmen tussen vader en dochter, maar zelf trader op Wall Street zijnde zal een levensles of twee hem zeker ten deel vallen.

Deze sequel is gelukkig meer dan een concept. Aan de basis ligt een krachtig, ter zake doend scenario, waarbij de financiële crisis die in 2008 de Amerikaanse economie deed kelderen, een gedroomde achtergrond vormt. U begrijpt net als ons wellicht niets van de beurspraatjes en het gekonkelfoes rond speculaties en investeringen die de plot bepalen, maar dat verhindert geenszins dat u in de ban raakt van wat 's werelds rijksten zoals in hun schild voeren. De dialogen zijn overigens sowieso extreem genietbaar en het strakke ritme zorgt dat u zich geen moment verveelt. De dollargerelateerde besognes van de vaak malafide goeroes worden voor de minder meegesleepte kijker gekruisd met een familietragiek waarbij Shia LaBeouf zich van zijn allersympathiekste kant mag laten zien. Carey Mulligan, die na An Education ook op Amerikaanse bodem scoort, viel overigens ook in werkelijkheid voor zijn puberkop.

De strijd tussen kapitalisme, idealisme en realisme, wordt door Stone op een zelden geziene stijlvolle manier uitgebeeld. New York zag er nog nooit zo aantrekkelijk uit als door de acrobatische camera's van Stone. Het effectief gebruik van splitscreens en het spelen met beursgangen en skylines, doen de film knetteren en swingen. Peter Gabriel voorziet dit alles van een soundtrack die wat gedateerd aandoet, maar die aldus wel de jaren '80 laat echoën en zo beide films linkt.

Wall Street: Money Never Sleeps is een zeer waardige opvolger geworden, die niet alleen een grote vakkundigheid en klasse uitstraalt, maar in al zijn intelligentie ook erg onderhoudend weet te zijn. Het mag Stone's beste film genoemd worden sinds U-Turn uit 1997 en laat ons vurig hopen dat hij de komende jaren op dit niveau blijft filmen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de