Wicked

Een film mag je niet afrekenen op zijn genre. Maar ondanks de volledige bereidheid alle elementen te aanvaarden die van Wicked een rasechte musical maken, valt alleen maar te concluderen dat dit een snertfilm is.

Deze groots opgezette verfilming van een bijzonder succesvolle Broadwaymusical vormt een soort prequel op het wereldberoemde verhaal The Wizard of Oz. Twee zeer tegengestelde protagonisten, de groenhuidige Elphaba en de in roze dartelende Galinda, worden niet meteen vriendinnen wanneer ze elkaar ontmoeten op de universiteit. Elphaba blijkt aanleg te hebben voor magie, en trekt aldus de aandacht van Madame Akaber, het hoofd van de school.

De plot die rond dit gegeven wordt opgebouwd is bijzonder mager. De schoolperikelen halen amper het niveau van een tienersoap, waarbij de personages stereotiep reageren en hun verhoudingen voor slaapverwekkend oppervlakkig drama zorgen. Dat de studenten worden gespeeld door dertigers, is alvast een tweede hindernis die de kritische kijker moet nemen. Wat voelt dit allemaal onecht aan.

Cynthria Erivo, die zich al prachtig bewees in o.a. Widows en Harriet, weet erg weinig dimensie toe te voegen aan haar personage. Elphaba wint met moeite onze sympathie. We bleven ook gewoon een zwarte actrice zien met een laag groene verf op. Maar vooral Ariane Grande stelt teleur. Galinda is een vreselijk mens maar een uitdagend personage, toch kan de zangeres haar amper karakter geven. Grande banjert door de film met een dwaze kalverblik waarvan we niet onder de indruk raakten. Moet dit een oscarnominatie krijgen?

Beide dames zingen ook erg kleurloos. Dit zijn geen stemmen die je in vervoering brengen. Of ligt het aan de wel erg routineuze liedjes, die één langdurende brij lijken te vormen zonder catchy deuntjes, onvergetelijke refreintjes of inventieve strofes die je hart doen jubelen? Het abominabele The Greatest Showman had wat dat betreft b.v. wel goud in handen.

Ook de nevenpersonages komen niet uit de verf. Michelle Yeoh en Jeff Goldblum zijn wellicht coole mensen maar hun vertolkingen zijn mager. Yeoh komt zelfs amper uit haar woorden. Er is ook een geit wiens digitale présence alleen maar bijdraagt aan lelijkheid.

Onechte emoties, oppervlakkige dramatiek, fletse personages en saaie liedjes: dit is een lange zit

Want Wicked is echt geen streling voor het oog. Dit is allemaal zo generiek vormgegeven, met matige effecten en vlakke decors - het lijkt wel een productie van Studio 100. De resem veel te bont gekleurde figuranten moeten vooral een laag woke representeren.

Om het helemaal pijnlijk te maken, duurt dit hele spektakel ook énorm lang. De pijnlijk saaie gebeurtenissen, het grote gebrek aan originaliteit of vindingrijkheid, de oneindige reeks danspassen en emotieloze songs slaan je 160 minuten lang murw - en dit is dan nog maar pas deel één.

Wicked gaat flink scoren, zowel aan de kassa, als bij de filmprijzen. Maar het is ons een heel groot vraagteken waar dat aan verdiend is.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de