Star Wars Episode II - Attack of the Clones

Genre: Science-Fiction | Duur: 2u12 | Release: 17 Mei 2002 | Land: | Regie: George Lucas | Cast: Samuel L. Jackson, Natalie Portman, Hayden Christensen, Ewan McGregor

De tweede van de drie Star Wars-prequels is er. Na Star Wars : A New Hope (1977) The Empire Strikes Back (1980) en Return of the Jedi (1983) kwam in 1999 de eerste prequel, The Phantom Menace, het gretig anticiperende publiek tegemoet. De terugkeer naar het magische Jedi-universum, die op de dag van de première 5.7 miljoen bezoekers trok, was echter een bittere ontgoocheling. The Phantom Menace deed artificieel aan, werd beschuldigd van racisme en steunde zelfs op grappen over flatulentie. In de KUT- bespreking las u al : een kinderfilmpje met schitterende special effects.

Maar George Lucas heeft goed opgelet en een kleine twintig jaar na datum keren we eindelijk terug naar de ware, meer donkere en intergalactische avonturenfilm ! Niet halen de Jedi heldhaftig halsbrekende toeren uit, bovendien blijkt Attack of the Clones een sleutelaflevering in de hele saga. We vragen ons echt wel af hoe in de derde prequel (nog drie jaar wachten) Anakin Skywalker nu precies de stap naar de Dark Side zal zetten en zo Darth Vader zal worden. Maar da's voor later. Nu eerst : het verhaaltje.

In 'Attack of the Clones' -10 jaar na Phantom Menace gesitueerd- breekt er oorlog uit in de republiek als separatisten een aanslag plegen op senator Padme Amidala, wiens termijn als koningin van de planeet Naboo is afgelopen. De senator was op weg naar de Jedi-vergadering en die voelt direct nattigheid. Na de moordpoging wordt ze dan ook een bodyguard toegewezen : Anakin Skywalker, meest getalenteerde leerling-Jedi ooit en ondertussen zo'n twintig jaar oud. Anakins leermeester Obi-Wan Kenobi (McGregor-met-baard die zo al wat meer op Alec Guiness' Obi-Wan begint te lijken) gaat de vermaledijde misdadigers achterna. Hij ontdekt dat op de -prachtig geconstrueerde- helwitte planeet Kaboo een leger van gekloonde 'bounty hunters' wordt klaargestoomd, in opdracht van ex-Jedi Count Dooku (Christopher Lee, zie ook 'Dracula' en 'Lord of the Rings').
De premiejager waarop de klonen zijn gebaseerd, vindt Obi-Wans bezoek niet zo sympathiek en gaat in de aanval. Tenslotte is er nog de invloed de chef van de Jedi-vergadering, Palpatine, die zoals iedereen weet (?) eigenlijk dé rotzak van het heelal is..

Anakin en Amidala worden, tegen de Jedi-regels in, ondertussen uiteraard verliefd. Zij moeten immers Luke en Leia Skywalker nog tot leven brengen. Sex in de derde prequel ? In deze tweede vooraf-film zitten alvast nogal wat stroperige scènes tussen de twee. Je tienerpubliek moet je verdienen. Maar het blijft niet klef : Anakin maakt enkele trauma's mee waardoor hij harder wordt. Af en toe wordt hij behoorlijk meedogenloos. Hij moet in de volgende episode tenslotte ook nog Darth Vader worden. En zo komen we bij de twee sterktes van deze film : er is perfecte aansluiting gevonden bij de rest van de saga, en het actiegehalte is niet alleen opgeschroefd, het is bij momenten sensationeel.

Personages die in de oudere films aan bod kwamen, worden hier geïntroduceerd en we zien ook CGI-creatuur Jar Jar Binks (kort, gelukkig), R2-D2 en 3-CPO (flauwe grappen, iemand ?) terug. Wie we het liefst van al terugzagen, ook al is hij hier volledig digitaal vormgegeven, dat is natuurlijk Yoda. Eindelijk begrijpen we waarom Yoda naast de meest wijze ook de sterkste Jedi Master van het universum is. Het kleine groene wezentje loopt niet alleen levenslessen spuiend rond. Als een ware deus ex machina stormt hij (per helicopter) het strijdterrein in en toont tenslotte in een fabuleuze actiescène met Count Dooku dat zijn vaardigheden met de lichtsabel bovengemiddeld zijn.

De hele Jedi-troep kan wel met de lichtgevende stokken overweg, zo blijkt uit een superscène waarin Amidala en Anakin een gigantische arena worden binnengeloodsd, tot in de nok gevuld met bloedlustige insektachtigen. Obi-Wan hangt er al ergens aan een paal. Met de jonge geliefden wordt hij door Dooku als gladiator in een arena gezet, tegenover angstaanjagende creaturen zoals bvb. een sabeltijger. " They will die soon ", zo weet Christopher Lee overtuigend te melden. Net als de helden het pleit gaan verliezen, komt de hele groep Jedi's -paw !- het tot in de nok met bloedlustige insekten gevulde amphitheater een lesje leren. Het is niet de enige scene waarin het computergedreven art department van Lucasfilm zich heeft overtroffen.

De nieuwe digitale personages (vierarmig horecauitbater Dexter Jettster, bijvoorbeeld), de actie (stukken steviger dan in Episode One), zelfs de accuraatheid van het verhaal, dat zit allemaal wel goed. Natuurlijk zijn er ook hier veel te veel flauwe grappen en melige scènes voorradig om van echt goeie fantasy of science-fiction te kunnen spreken, maar soit alors. De meer dan twee uur durende nieuwe Star Wars-film keert kortom met succes terug naar het gekende universum van de tiener-avonturenfilm met super special effects. Een must voor de fans.