I, Robot

Science fiction films hebben steeds op grote interesse kunnen rekenen van ondergetekende. Blade Runner, Terminator 1, 2 en 3, Metropolis, The Matrix, 2001: A Space Odyssey, 'Westworld', ja zelfs Robocop behoren absoluut tot mijn favoriete films. Steeds wordt de mensheid geconfronteerd met zijn eigen hebzucht naar controle en het uiteindelijke verlies daarvan aan de 'machines'. Volgens talrijke boeken, films, documentaires en wetenschappers zou er ooit toch een tijd komen waarin de robots heersen over de wereld.

'I, Robot' meent zelfs dat 'the age of robots' nog maar 30 jaar van ons is verwijderd. Het verhaal speelt zich af in Chicago. De skyline verschilt niet bijster veel van de huidige, maar het grootste en hoogste gebouw behoort toe aan het machtigste bedrijf in de wereld: U.S. Robotics. Het bedrijf is gespecialiseerd in het bouwen van robots voor huishoudelijke en openbare taken zoals de hond uitlaten, het afval ophalen, de post verdelen, zelfs het verzorgen van de kinderen. De robots zijn volledig geïntegreerd in de samenleving. U.S. Robotics meent echter dat de tijd rijp is voor een technologisch en sociaal keerpunt. Het bedrijf is immers klaar met haar produktie van de NS-5 - veel geavanceerdere robots dan de huidige NS-4. De release van de NS-5's zou betekenen dat er één robot zou bestaan voor iedere vijf mensen.

Deze robots worden verondersteld '3 Laws Safe' te zijn:

- een robot kan een mens geen kwaad doen en moet er voor zorgen dat een mens geen gevaar loopt

- een robot moet de bevelen van een mens gehoorzamen, tenzij die in conflict zijn met de eerste wet

- een robot moet zijn eigen voortbestaan in standhouden, tenzij dat in conflict is met de eerste of de tweede wet.

Deze wetten zijn samen met de titel dan ook meteen het enige dat van de originele kortverhalen, gebundeld onder de titel Ik Robot, overblijft. Eens te meer wordt een grootheid van de SF verkracht zodat het genre nog maar eens oneer wordt aangedaan. Ik, Robot waren kortverhalen die werden opgevat als detective, geen massa vechtscènes, wel integendeel. Maar laat De Heer Smith vooral niet in de weg staan.

Net zomin als Dr. Lanning (Cromwell) die zo maar eens het meesterbrein is achter de opgang van de robots. Net voor de grootste release die er ooit van 'zijn' robots is geweest, pleegt de goede dokter zelfmoord. Detective Del Spooner (Smith), een fervente robothater, meent evenwel dat er sprake moet zijn van moord. Maar de drie wetten verhinderen zulks gedrag. Het zal niet lang duren vooraleer het duidelijk wordt dat "there's a problem with the robots"..

De totaal opgeklopte mediahype zal (en heeft in de VS) van 'I, Robot' zonder twijfel een absolute blockbuster maken. Will Smith, special effects, toekomstige gadgets, een supergladde Audi, wat wil je nog meer ? Wel, misschien nog eens een SF die het niveau kan benaderen van de allereerste 'The Matrix'. De regisseur en de producenten hebben met 'I, Robot' op zeker willen spelen. Eerst halen ze een superster om het volk te lokken en vervolgens schuiven ze elementen van verschillende genres (sci-fi, high-tech actie, komedie, drama, romantiek en een 'murder mystery') kriskras door elkaar in één en dezelfde film. De opening van de film is uitstekend met het originele 'murder mystery' gehalte in een sci-fi verpakkinkje, maar wanneer de robots het niet meer naar hun zin hebben ontspoort de film in een regelrechte, ongeloofwaardige high-tech actiefilm zonder dialogen en met personages zonder ook maar enige diepgang. De film zadelt ons absoluut niet op met een robotfobie, want de 'menselijke' acteurs laten ons even koud als dat hoopje metaal met draadjes.

Naast de hoop robots is er eigenlijk maar één acteur in deze film. Will Smith. In tegenstelling tot zijn vertolking in Ali, stelt hij hier andermaal teleur. Smith heeft eerder al bewezen dat hij geen slecht acteur is, maar waarom kiest hij dan toch steeds voor dezelfde films? Frustrerend is het alvast, wanneer hij in het midden van de film een sterke dramatische scène neerzet en vlak daarna one-liners uitspuwt op z'n Schwarzeneggers. De enige verdediging die Smith kan inroepen is het zeer zwakke script. Dat blijkt lichtjes gebaseerd te zijn op de boeken van de wereldbefaamde Isaac Asimov, maar werd verder zelf 'bedacht' door Jeff Vintar. Enorm inventief blijkt deze gozer niet te zijn. Smith wordt in de film immers geportreteerd als een loner, het archetype van de hardboiled detective. Als een echte Philip Marlowe beledigt hij zijn superieuren, verliest zijn badge, haalt halsbrekende toestanden uit en lost ook nog eens de moordzaak op. Cliché!

Sven Van Beirs Helemaal (niet) akkoord? Lees de