Factotum

Genre: | Duur: 00 min. | Release: 17 Mei 2006 | Land: | Regie: Bent Hamer | Cast: Matt Dillon, Lili Taylor, Marisa Tomei

Aan het begin van de 20ste eeuw staken Scandinavische cineasten zoals Mauritz Stiller de grote plas over om furore te maken in Hollywood. Anno 2006 lijkt de geschiedenis zichzelf te herhalen en maken jonge noorderlingen opnieuw de grote oversteek. Sommigen gaan op hun bek (zoals onlangs de Zweed Mikael Håfström met het Jennifer Anniston-vehikel Derailed), maar de Noor Bent Hamer (Kitchen Stories) staat prima zijn mannetje. Spaarzame dialogen, lange camerashots, droge voice-overs en een absurd existentieel kantje. Factotum is een Scandinavische film die toevallig in het Engels gesproken word.



Hamer waagt zich met zijn eerste Amerikaanse film aan een biopic over een van de 'grootste' auteurs uit de Amerikaanse literatuurgeschiedenis. Charles Bukowski was geen gerenommeerde auteur omdat hij meesterwerken neerpende, maar vooral omdat hij een dronkelap was, die in elk van zijn boeken een stukje van zichzelf blootgaf. Bukowski's alter ego in Factotum heet Henry 'Hank' Chinaski, een klaploper die van de ene job in de andere tuimelt om datgene te kunnen doen wat hij wil doen: schrijven, zuipen en scharrelen met vrouwen die zo mogelijk nog losbandiger zijn als hij. Chinaski is de ultieme Einzelgänger die door het leven waart alsof elke dag zijn laatste was.



Hamer ontdoet zich met Factotum aan alle conventies van de typische biopic. Bukowski's leven wordt niet geschetst aan de hand van de typische ups en downs, maar word getoond aan de hand van vreemdsoortige momentopnames uit het leven van een uitgerangeerde schrijver. Hilarisch hoogtepunt: Chinaski die aan de lopende band augurken staat te sorteren. De prent is bijgevolg een eclectische verzameling geworden van losse fragmenten binnen één geheel. De belichting is bij momenten wat afstandelijk, maar benadrukt zo het trieste leven van de desolate protagonist.



Matt Dillon, die sinds zijn posterboycarrière in de jaren '80 een beetje in de marge gesukkeld is, heeft na Crash met Factotum opnieuw een nieuwe stap in zijn comeback gemaakt. Dillon, die geeneens lijkt op de echte Bukowski, incarneert de auteur zonder zich aan hem te spiegelen. In tegenstelling tot Phillip Seymour Hoffman die Capote gestalte gaf door een sublieme benadering van ?s mans tics en gestes, maakt Dillon zich eerder het karakter van de dronken schrijver volledig eigen. Lily Taylor (I shot Andy Warhol), die met de nodige overtuiging een manisch drankorgel neerzet, speelt op die manier prima Bukowski?s vrouw.



Factotum zal niet ieders cup of tea zijn, daarvoor verveelt de episodische aanpak wat te veel en lijkt het geheel een beetje in het ijle te trappen. Maar voor wie nog niet vertrouwd is met het werk van Bukowski of wie genoeg heeft aan glorierijke conventionele biopics, heeft aan Factotum een prima vertrekpunt.