Technotise - Edit and I

Genre: Cyberpunk | Duur: 1u10 | Release: 1 Januari 2009 | Land: Servië | Regie: Nebojsa Andric, Aleksa Gajic | Cast: Vlasta Velisavljevic, Srdjan Miletic, Tatjana Djordjevic, Nikola Djuricko, Nebojsa Glogovac, Sanda Knezevic, Igor Bugarski

Anime is in het Westen vooral gekend als een Japanse vorm van tekenfilms, maar ook andere landen wagen zich langzaam aan het genre. Zo kent de Koreaanse anime-industrie een sterke opmars en werden we een paar jaar geleden ook getrakteerd op het Spaanse Gisaku. Nu is het de beurt aan Servië dat met Technotise - Edit and I een low-budget cyberpunk anime aflevert, gebaseerd op de gelijknamige comic van Aleksa Gajic die ook de regie voor zijn rekening nam.

Het verhaal van Technotise speelt zich af in het jaar 2074 en volgt Edit, een studente aan de universiteit van Belgrado. Omdat ze blijft falen voor een examen, besluit ze een illegale chip in te planten in de hoop op deze manier te slagen. Wanneer ze een geheime wiskundige formule ziet in het bedrijf waar ze haar stage doet, raakt de chip geïnfecteerd en ontwikkelt er zich een zelfbewuste A.I. in het lichaam van Edit. Wanneer ze te weten komt dat het bedrijf deze A.I. koste wat kost wil bemachtigen, ziet ze zichzelf genoodzaakt om samen met haar vrienden op de vlucht te slaan.

Mensen die het werk van Philip K. Dick, Masamune Shirow (Ghost in the Shell) of William Gibson (Neuromancer) gelezen of gezien hebben, zullen al snel vertrouwd zijn met het verhaal en de thema’s rond technologisch determinisme, levensbeschouwelijke vragen en zelfs de Godskwestie die Technotise verkent. Ondanks het interessante uitgangspunt, is het echter spijtig dat de film vaak niet diep genoeg ingaat op deze filosofische thema’s en vrij oppervlakkig vooral de ‘wat’ vraag beantwoord, zonder hier verder iets mee te doen. Hetzelfde geldt voor de personages, die enige vorm van diepgang missen en een bonte verzameling zijn van zeer stereotiepe vormgegeven karakters.

Het grootste probleem echter, is dat de film te kampen heeft met een soort identiteitscrisis. Vaak tracht de film over te komen als een serieuze science-fiction film in de traditie van Blade Runner, The Matrix of Ghost in the Shell, maar de talrijke one-liners en goedkope naaktscènes komen dan zeer misplaatst over. Bovendien hanteert Gajic verschillende animatiestijlen om de film vorm te geven, waaronder 3D computeranimatie, flashanimaties, anime invloeden en een Europese comic book-stijl, waardoor de film een bepaalde consistentie mist. Die laatste stijl wordt vooral voor de achtergronden gebruikt, die een ware lust voor het oog zijn. Hierdoor is het bijzonder teleurstellend om de houterige en onnatuurlijk ogende bewegingen van de flash-geanimeerde personages te zien tegen deze prachtige achtergronden. Door dit alles weet de film dan ook nooit echt een sterke indruk te maken. Enkel voor de die hard cyberpunk- of comic-fans dus.