Krámpack

Genre: komisch drama | Duur: 1u30 | 2000 | Release: 3 Juli 2002 | Land: Spanje | Regie: Cesc Gay | Cast: Fernando Ramallo, Jordi Vilches, Marieta Orozco, Esther Nubiola

Krámpack, gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk, won de jeugdprijs op Cannes 2000. Het is dan ook een coming of age-filmpje in de beste zin van het woord. Nico en Dani zijn zeventien en spenderen samen een zomer in het Catalaanse huis van Dani's ouders, die met vakantie zijn. Elke dag komen Dani's lerares en de huishoudster langs, maar voor de rest zijn de jongens vrij om rond te hangen op de stranden rond Barcelona.

En waaraan denken gezonde puberheren? "Dani," meldt Nico, "ik wil geen zeventien zijn en niet hebben geneukt". Nico is akkoord en ze gaan actief op zoek naar de liefde en aanverwante geneugten. De fysieke kant van de zaak beleven ze eerst door gezamenlijke masturbatiesessies (krámpack genaamd). Al vlug leren ze Elena en Berta kennen, waarmee ze fuiven en zich rot amuseren. De hopen twijfels die de gierende hormonen meebrengen, worden door de vier tieners verschillend aangevoeld.

Het wordt al vlug duidelijk dat Dani eigenlijk liever bij Nico wil zijn dan bij de hem opgedrongen meisjes. Nico begrijpt dat niet zo direct en ze zoeken elk hun ding. Maar hoe mix je vriendschap met verlangen? Popmatters.com beschreef het als Dawson's Creek, geregisseerd door Almodovar. De Dawson-link dan vooral omdat de actrice die Berta speelt wel iets heeft van een Spaanse Katie Holmes. En omdat de tieners constant bezig zijn met hun relatieleven, en dat niet altijd zo onschuldig. De Almodovar-invalshoek door het homo-erotische randthema en door de subtiele, empatische kijk op de zoektocht naar seksuele identiteit. Dat Dani op jongens valt is grotendeels een non-issue, dat in grove tegenstelling tot het door Marion Hänsel geproduceerde Presque Rien, ook uit 2000, waarin dat thema met tranerige, Weltschmerzerige zelfaanvaardingstoestanden gepaard ging.

In Kràmpack wordt niet vanuit verschillen gedacht, maar vanuit gelijkenissen: de vier tieners worstelen gewoon met dezelfde zaken. Het gaat er vooral om hoe ze met elkaar overweg moeten. De vragen en dilemma's van Dani, Nico, Elena en Berta worden in Krámpack zonder enige beoordeling of belering aangehaald, maar des te meer met gevoel en humor. En zo moet dat. Spreek met hem en spreek met haar: een goeie puberfilm, voorwaar.