D.E.B.S.

Genre: Actie | Duur: 1u31 | 2004 | Release: 18 Mei 2005 | Land: VS | Regie: Angela Robinson | Cast: Sara Foster, Jordana Brewster, Devon Aoki, Michael Clarke Duncan

Persifleren en parodiëren, het is anno 2005 één van de enige vormen van vertier en komedie die nog op bijval van een breed publiek kan rekenen, zowel bij de popcornvretende cinemajunkies die zich de ziel uit het lijf lachen wanneer een stonede killer in Scary Movie het welbekende 'I see dead people' zinnetje uitkraamt, als bij de liefhebbers van de scherpere en subtielere parodie à la Bowfinger. Maar wat doe je als filmmaker wanneer de grote filmfabriek ondertussen zowat alles heeft geparodieerd heeft, dat gekopiëerd kan worden? Dan parodieer je toch gewoon een parodie, dacht Angela Robinson ongetwijfeld, de bezielster van de Charlie's Angels 'spoof' D.E.B.S. 

Het concept achter Charlie's Angels was niet meer dan een onschuldig fantasietje van een voornamelijk mannelijk filmpubliek: 3 lekkere chicks die niet beroerd zijn zich een fetish SM-pakje aan te meten, om zo de schurken een portie billenkoek te verkopen. Robinson speelde duchtig in op die fantasie, en maakte haar angels op de koop toe lesbisch, welgevormd, en op seks belust. Alle elementen zijn er dus om het testosterongehalte van Charlie's lieve engeltjes op de hak te nemen. Helaas volgt Robinson vakkundig en braafjes de conventies van het genre, zodat er van een parodie niet meer veel sprake meer is. Oftewel: hoe parodie en lijdend voorwerp soms gevaarlijk dicht bij elkaar durven liggen.

Amy, Dominique, Max and Janet zijn ogenschijnlijk domme bimbo's, maar onder hun veel te korte rokjes en diepe décolletés gaan 4 'special agents' schuil die 'undercover' werken voor Mr. Phipps (Michael Clarke Duncan). In hun kinky schooluniformpjes tracht het viertal de schurken steeds een voetje te lichtten. Maar dan wordt Amy ontvoerd door de sexy juwelendievegge Lucy Diamond. Voor Amy het helemaal beseft wordt ze tot over haar oren verliefd op haar tegenstandster. En nu staat het arme schaap natuurlijk voor een dillemma: wie is het belangrijkste? Haar partners in crime, of haar nieuwe vamp ?

Tijdens D.E.B.S. hoor je cinemagangers grinnikten om de meest flauwe grappen. Was dit een kwestie van 'kijk, wij kunnen door de grappen heen kijken, en we zien wat de regisseuse wil zeggen ?' Vast niet, want helaas zit er niet veel achter de façade van korte schotse rokjes en lesbisch geknuffel verscholen. D.E.B.S : debiel en bedroevend slecht.