The Rules of Attraction

Lange tijd was het bijzonder stil rond Roger Avary. De vroegere kompaan van Quentin Tarantino, die hij nu niet meer kan luchten omdat Tarantino schaamteloos tal van z'n ideeën pikte, had met 'Killing Zoe' echter zo'n explosief regiedebuut gemaakt, dat zijn talent wel vroeg of laat opnieuw moest komen bovendrijven. Het werd dus laat, maar met 'The Rules of Attraction' heeft Avary een come-back van formaat gemaakt.

Het verhaal is gebaseerd op de roman van Bret Easton Ellis en speelt zich af op de campus van een Amerikaanse universiteit in New England. We volgen de belevenissen van Sean (James Van Der Beek), een dealende nihilist wiens enige bekommernissen bestaan uit 'to get high and to get laid', Lauren (Shannyn Sossamon), de enige maagd op heel de campus en op zoek naar de ware Jacob, en Paul (Ian Somerhalder), een bisexuele snob die vooral op hetero-jongens kickt. Hun (sexuele) driehoeksverhouding vormt het geraamte van de film, die voor het overige vooral bestaat uit grotesk decadente taferelen tijdens diverse schoolfuiven. De 'The End of the World party' is de toepasselijke naam van het eindejaarsfeest op Camden College, waar zelfs de assistenten (Eric Stoltz in een opvallende bijrol) zich onderdompelen in het hedonisme.

Mensen waren zelden zo individualistisch, drugs zo alomtegenwoordig en sex zo banaal als in 'The Rules of Attraction'. Daardoor voelen we als toeschouwer niet de minste empathie voor de personages en observeren met koele afstandelijkheid hoe elk van hen geconfronteerd wordt met de ondraaglijke leegheid van het (Amerikaans) studentenbestaan. Avary compenseert deze dramatische nivellering met diverse visuele hoogstandjes. Hij combineert slow motion, fast forward, split screens en laat bepaalde scènes zelfs achterstevoren afspelen. Dit zal waarschijnlijk in de ogen van velen als holle mooifilmerij overkomen, maar Avary hanteert deze technieken op ingenieuze wijze om de personages te introduceren en het kluwen van hun onderlinge relaties bloot te leggen.

'The Rules of Attraction' is oppervlakkig, leeg, hol, banaal en decadent, maar tegelijkertijd schokkend, anti-moralistisch, explosief en op sommige momenten hilarisch. Een nihilistische, compromisloze film die uiteenspat als een door cocaïne opgewekte energy-boost en vervolgens uitdeint als een pijnlijke kater. 'The Rules of Attraction' biedt geen tussenweg: 'You'll hate it or you'll love it.' And we loved it.

Pol Van Achter Helemaal (niet) akkoord? Lees de