A mi madre le gustan las mujeres

Genre: Humor | Duur: 1u36 | Release: 21 Januari 2004 | Land: Spanje | Regie: Ines Paris, Daniela Fejerman, Ines Paris | Cast: Leonor Waitling, Rosa Sarda, Maria Pujalte, Rosa Sarda

Regisseurs Ines Paris, een filosofe, en Daniele Fejerman, een psychologe, zijn het eerste Spaanse vrouwelijke duo ooit dat samen een film regisseert. De dames hebben ervaring: ze leverden prijzenpakkende kortfilms af en schreven massa's televisiefilms. Hun nieuwste project, een komedie over de veranderende positie van de kernfamilie, start veelbelovend. Moeder vertelt haar drie dochters out of the blue dat ze een vriendin heeft: mama is lesbisch en heeft een lief, de twintig jaar jongere en Tsjechische Eliska.



Die laatste heeft wel iets van S.P.a-staatssecretaris Kathleen Van Brempt. Ze rookt niet, zo bijvoorbeeld. Anderzijds verkiest ze qua vieve vijftigplussers vrouwen boven havenwerkers. De knappe Oost-Europese is met de moeder zowat het enige personage waarvan je niet voelt hoezeer een scenarist ruwweg wat karaktertrekjes op papier heeft gezet. De middelste dochter namelijk, waarrond de hele film voornamelijk draait, wordt als het soort bijna-dertiger geportretteerd dat overal mee worstelt. Een slanke Bridget Jones, zowat. Ze krijgt ongenuanceerd neurotische tekst te debiteren en wordt dan ook nog eens behoorlijk clichématig in beeld gebracht door Leonor Waitling, één van de comateuse dames was in het uiteraard super Hable Con Ella. Haar zussen acteren niet veel beter.



Bij gebrek aan bespreekbare beeldtaal, dan maar het verhaal: de drie dochters drinken gin tonic en bespreken de zaak. Als blijkt dat Eliska veel geld gekregen heeft van moeder, beslissen ze dat de lover moet gedumpt. Dus, ze willen een vrouw vinden die mama's vriendin moet verleiden en zo de onbetrouwbaarheid van de Oost-Europese aantonen. Hetero zussen in een lesbo-bar: làchen!



'A mi madre gustan les mujeres' vormt voer voor een uitstekende telenovela op pakweg TVE, maar kan ons in de zaal door zijn bijzonder alledaagse beeldvoering en overdaad aan cliché's niet bepaald boeien. Voor de psychiater uit zijn stoel is gekomen zie je hem Watling al bepotelen, voor één van de dochters helemaal in haar bootje is gekropen zie je er haar al uitvallen. Beter aan boord met Kissing Jessica Stein.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

and they all lived happily ever after