Alexander

Ondanks alle kritiek keken we heimelijk uit naar Oliver Stone's nieuwste. Al was het maar uit nieuwsgierigheid en schuldig leedvermaak... Zou het een afgang à la Troy worden of kon Stone dan toch zijn talent laten gelden?

Het zal u weinig verbazen dat we van dit drie uur durende epos over Alexander de Grote verwacht hadden dat er zich nogal wat veldslagen zouden aandienen. Dat we in de eerste plaats geconfronteerd werden met tafereeltjes waar Alex ruzie zit te maken met mama is dan ook tamelijk verrassend te noemen. Toegegeven, soms is het ook met zijn gay lover of met een of ander baardmens. Maar wie het ook is: gegild wordt er steeds en Alex's gepijnigde blik is standaard.

Alexander is helaas weinig meer geworden dan een aaneenschakeling van pokkesaaie, over-the-top gesprekjes met zo nu en dan een massale vechtscène. Gevechten die trouwens nooit spannend zijn, want, zo wordt al in de eerste vijf minuten van de film verklapt, verliezen heeft meneer de Grote nooit gedaan. So why bother? En nu we over overbodig spreken, er wordt belachelijk veel tijd gespendeerd aan het uitleggen van de complexe relatie met zijn moeder (terwijl het ook in één woord kon: 'oedipus'). Dan nog slaagt Stone er niet in enige duidelijkheid te scheppen, laat staan de kijker te interesseren. Het leukste aan het personage van de moeder is de vertolking. Angelina Jolie vond het immers gepast Olympias met een komisch Russisch accent te vertolken. Niet dat daar echt een reden voor zou zijn, verder spreekt iedereen leuk Amerikaans, behalve dan Colin Farrell die moedig Iers blijft spreken.

Er valt helaas weinig goeds te vertellen over deze film. Vangelis schreef zachtst gezegd een bedenkelijke score waar vooral de synthesizerviool en harp hun best hebben gedaan. De voice over van Anthony Hopkins (die tegen het eind trouwens zal uitlopen tot een monoloog van 10 minuten. Joepie!) slaagt er niet in het gebrek aan samenhang te verbergen. De idioot stereotype, op het randje af beledigende vertolking van ieder volk dat niet het geluk heeft blank te zijn helpt al evenmin. Enkel in de allereerste vechtscène zien we een sprankje van het talent dat Stone heeft (had?), wanneer we via het gezichtspunt van een arend voorbijvliegen over een indrukwekkend landschap van vechtende Perzen. Dit laatste pluspuntje pakken we echter weer van hem af omdat we in de slotscène dezelfde arend CGI-gewijs zien terugkeren, ín de zee of all places.

Alexander kostte zo'n 150 miljoen dollar en flopte totaal in de VS. Dat niemand meer durft te beweren dat Amerikanen geen smaak zouden hebben.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de