Hitch

Het bedrijf Will Smith N.V. is aan vernieuwing toe. "Zoonlief vindt dat ik de wereld genoeg gered heb", zegt hij zelf. "Meneer wordt er niet jonger op", denken wij in alle stilte. Vandaar dat Smith zich na een schijnbaar eindeloze reeks blockbusters voor het eerst aan een romantische komedie waagt. In de Verenigde Staten werkt deze aangepaste formule blijkbaar: de opbrengst van "Hitch" is al lang de kaap van de 100 miljoen dollar gepasseerd.

Smith speelt Alex 'Hitch' Hitchens, een zogenaamde 'date doctor' die schuchtere mannen een handje helpt bij het versieren van de vrouw van hun dromen. Tijdens de schijnbaar onmogelijk opdracht om de mollige en klungelige accountant Albert te koppelen met high societyfiguur Allegra Cole, komt Hitch in aanraking met Sara (Eva Mendes) die de roddelpagina van een New Yorkse krant verzorgt. Het duurt niet lang vooraleer er iets mooi bloeit tussen deze twee voormalige 'die hard' vrijgezellen, maar dan gooien hun respectievelijke jobs roet in het eten.

Regisseur Andy Tennant maakte enkele jaren terug de niet-geheel onverdienstelijke komedie "Sweet Home Alabama" met Reese Witherspoon in de hoofdrol. Hij levert ook deze keer een degelijk product af, hoewel het resultaat tegelijkertijd toch wat te wensen overlaat. Aan de bijrollen van zowel de grappige James - die u misschien kent uit de sit-com "The King of Queens" - als het knappe ex-model Volletta zal het niet gelegen hebben, maar je zit als regisseur wel met een probleem als de magie tussen je twee hoofdacteurs uitblijft. Smith, die in Ali nochtans bewezen heeft dat hij een veelzijdig acteur is, speelt hier nogmaals het nonchalante typetje waarmee hij al jaren zijn geld verdient. Mendes ziet er op haar beurt ongelooflijk goed uit, jammer genoeg is ze net zoals in de draak der draken 2 Fast 2 Furious compleet onuitstaanbaar.

Het script is van de hand van debuterend scenarist Kevin Bisch en getuigt op enkele momenten van de nodige spitsheid. Zo begint de film met Smith die de camera rechtstreeks aanspreekt op zijn Alfie's, maar dit gegeven wordt vrij snel over boord gegooid waarop het verhaal in een maalstroom van clichés terechtkomt. Cinematograaf Andrew Dunn - die toch prachtige beelden heeft geschoten voor enkele films van Robert Altman - schotelt de kijker een wel heel flets kleurenpallet voor, dat op een bizarre manier misschien wel past bij de 'by the numbers' aanpak van deze film.

Er is niks mis met een goedgemaakte romantische komedie, zelfs al is het genre op zich een cliché geworden. (Waarschijnlijk blijft het net daarom werken: mensen weten graag wat ze voorgeschoteld krijgen.) Regisseur Tennant kwijt zich behoorlijk van zijn taak en Kevin James is echt grappig. Het is spijtig dat het matige script en de ondermaatse vertolkingen van de hoofdacteurs roet in het eten komen gooien. Hier zat meer in!

Steven Tuffin Helemaal (niet) akkoord? Lees de