Pars Vite et Reviens Tard

In deze romanadaptatie door Wargnier wordt voor een pestepidemie gewaarschuwd middels cryptische boodschappen die op een soort Speaker's Corner de openbaarheid bereiken. Er is sprake van ratten, kruipende beesten en de zwarte dood. Paniek alom in de Franse hoofdstad, waar de bevolking draconische maatregelen neemt om zich tegen de opkomende epidemie te beschermen.

De scenaristen wisten duidelijk niet van welk hout pijlen snijden en nemen een veelvoud aan 'angstaanjagende' elementen om de kijker de stuipen op het lijf te jagen. Het is onder andere de mengeling tussen middeleeuwse symboliek, oude familievetes en marginale sujets die aan de rand van het Centre Pompidou hun dagen verslijten die er wat te veel aan is. De beeldvoering is -zacht uitgedrukt- inspiratieloos en de nochtans getalenteerde cast weet niet goed wat aan te vangen met het vergezochte en belachelijke scenario. De spanning wordt maar middelmatig opgebouwd en kan nooit echt beklijven.

Wat rillingen moest geven, zorgt vooral voor saaie momenten en verveling. Meer dan wat schone kiekjes van de Lichtstad levert deze Pars vite et reviens tard jammer genoeg niet op. We gaan ons zelfs niet verlagen tot allerlei evidente woordspelingen.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de