Shrek The Third

Genre: Animatie | Duur: 1u26 | Release: 1 Januari 2007 | Land: VS | Regie: Chris Miller | Cast: Julie Andrews, Eric Idle, Justin Timberlake, Antonio Banderas, Cameron Diaz, Eddie Murphy, Mike Myers

Een sequel op Shrek? Het blijft sowieso een contradictoir fenomeen. Toen het potige monster enkele jaren geleden voor het eerst het cinemascherm bezette, werd de film geprezen voor zijn durf, zijn originaliteit en de manier waarop de makers enkele rake klappen verkochten aan het Huis van de Muis. Anno 2007, 6 jaar en twee vervolgfilms later, is het alsof het groene onding zich neergevlijd heeft in de schoot van de concurrentie en mooi aan het handje van ome Walt richting poenschepperij lijkt te wandelen.

Het verhaaltje ?iets met een troonopvolger en een boze prins die uit is op zoete wraak? lijkt net als het vorige deel bedacht te zijn op de banken van een lagere school waar de schrijftaak ?postmodern sprookjesschrijven? luidde. Maar waar het vorige deel nog kon rekenen op een dozijn lachsalvo?s ten gepaste tijde, enkele ontwapende taferelen (de beroemde snoezige Puss in Boots-blik is intussen een standaard voor elke bakvisslaapkamer) en een grandioze slotfinale (Jennifer Saunders bracht een fijne Bonnie Tyler-impressie ten berde) voegt deze derde aflevering weinig toe aan het beproefde concept: klassiekers worden opnieuw door de mangel gehaald (Kill Bill en Polanski?s Rosemary?s Baby likken hun wonden), kleurrijke personages floreren opnieuw over het scherm en dit alles wordt opnieuw overgoten met een sausje van typische Farrelly-achtige kolder (er wordt opnieuw heel wat afgescheten).

De makers hebben het zich er deze keer iets te gemakkelijk van af gemaakt en vergaten dat Shrek in de eerste plaats een sprookje is. Waar Shrek in het eerste deel nog een charismatische sprookjesheld was die harten veroverde, is hij nu een eendimensionaal personage zonder complexen en vertwijfelingen, net datgene wat hem zo interessant maakte. In het vorige deel raakte er al sleet op het personage van de sympathieke oger, maar de makers wisten toen op het juiste moment voor afleiding te zorgen door een blik innemende randpersonages open te trekken. Helaas zijn de nevenpersonages hier vervelende verzinsels van een scenaristenteam waarbij de inspiratie blijkbaar zoek was: Tovenaar Merlijn (Eric Idle) is een ietwat mislukte variant van Professor Gobelijn terwijl Artie (Justin Timberlake) zowat het meest irritante animatiefilmpersonage is dat wij in lange tijd op het witte doek zagen.

We konden evenmin een geeuw onderdrukken bij de zoveelste sneer aan het adres van de hedendaagse popcultuur en bleven wachten op die scène waar de filmmakers uit zouden pakken met enig komisch vernuft, maar helaas bleven we onbevredigd achter. Kindertjes lachen zich misschien nog een kleine deuk en de marketingjongens van McDonald?s wrijven wellicht opnieuw in de handen maar zelfs zij zullen niet ontkennen dat de magie al lang uitgewerkt is.