Born and Bred

?t Kan verkeren. Dat is wel het minste wat je kan zeggen van wat Santiago meemaakte. Ooit liep het allemaal zo gesmeerd voor deze ambitieuze jongeman. Met een succesvolle job als binnenhuisarchitect in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires, een designvilla met huishoudster, een prachtige vrouw en schattig dochtertje ging het hem absoluut voor de wind. Tot plotseling al dat familiale geluk helemaal omslaat na een vreselijk auto-ongeluk. Het volgende moment zien we een andere Santiago dan de welvarende, zelfzekere yuppie van weleer. Na het ongeval is hij een hoopje ellende, een getormenteerde en getraumatiseerde ziel vol schuldgevoelens die zich heeft teruggetrokken op het platteland van Patagonië. Daar leidt een onherkenbare Santiago een lethargisch bestaan van zuipen, cocaïne snuiven en hoerenlopen, terwijl hij probeert te overleven door met zijn nieuwverworven makkers Robert en Cacique een bijna comateus luchthaventje uit te baten en op wild te jagen. Santiago tracht zo goed en kwaad mogelijk zijn verleden te verdringen, maar is dat wel mogelijk?

Erg vernieuwend is deze kleinschalige prent van Pablo Trapero allerminst. Pijnlijke tragedies over rouwende-echtgenoten-na-een-onfortuinlijk-ongeval zagen we al eerder én beter in bijvoorbeeld Trois Couleurs: Bleu. Bovendien is de benadering van Trapero vrij afstandelijk en het tempo wel erg traag, waardoor je als kijker amper wordt meegezogen in het ongetwijfeld onmetelijke verdriet van arme Santiago. De hoofdacteurs vertolken hun emotioneel-complexe karakters echter op erg ingetogen en sobere wijze waardoor Born and Bred uiteindelijk nog voldoende authenticiteit meekrijgt.

Jonas Rosquin Helemaal (niet) akkoord? Lees de