The Nightmare Before Christmas

Rond Kerst worden we altijd overstelpt met melige kerstfilms over blije mensen en gelukkige gezinnen die spontaan in falala's uitbarsten rond een kerstboom. In 1993 kwam daar verandering in, toen Tim Burton met het idee voor een wel heel speciale kerstsfeer op de proppen kwam, waardoor The Nightmare Before Christmas nog steeds een ware cultaanhang geniet.

The Nightmare Before Christmas sleept de kijker vanaf de eerste minuut mee met een aanstekelijk muziekje en bijbehorende griezels. In Halloween Town is elke dag van het jaar een drukke voorbereiding op hun grote feestdag. Op Halloween schitteren de bewoners, en niet in het minst de ster van het dorp Jack Skellington. De slungelige magere hein-lookalike is de koning van Halloween maar is ondertussen al wat uitgekeken op zijn taak. Zeg nu zelf, als je uitblinkt in iets waar je geen moeite voor moet doen, is de lol er ook snel af. Ontmoedigd lummelt hij wat rond en komt tot zijn eigen verbazing terecht in een wondere wereld van levende dingen, koud wit spul en duizenden lichtjes. Jack is zo verrukt dat hij het fenomeen aan zijn dorpgenoten wil uitleggen en lanceert een grootscheeps actieplan om Kerstmis naar Halloween Town te verplaatsen.

Jack Skellington mag dan wel de koning zijn van Halloween, Tim Burton is koning van de excentriciteiten. Burton neemt ons mee naar een zonderlinge onderwereld met bizarre en grillige creaturen. De film viert dit jaar zijn 15e verjaardag maar is zonder al die protserige technologie veel mooier in beeld gebracht dan een aantal van de huidige animatiefilms. De magie zit hem in de kleine details, een gekrulde bergtop die zich ontvouwt om Jack veilig naar beneden te brengen, of de duidelijke referentie naar Rudolph the Red-Nosed Reindeer in de vorm van de spookhond met de rode lichtneus. Alles aan deze film, of eerder dit musicalachtige spektakel is perfect in beeld gebracht. Van de ritmische deuntjes tot het strak getimede woordenspel en de olijke dansjes die het bonte gezelschap pleegt, het ziet er onovertroffen uit. De muziek is van componist Danny Elfman, vriend aan huis bij Burton. Elfman neemt ook de zingende helft van de rol van Jack Skellington op zich.

Om deze film te maken zijn honderd mensen drie jaar lang bezig geweest. Aangezien het een stop-motion film is moesten er 22 beelden gemaakt worden per seconde film. Uitgerekend zijn dat zo'n dikke honderdduizend shots die moesten worden geperfectioneerd. Omwille van verplichtingen voor Batman, kon Tim Burton niet zelf regisseren, dus liet hij zijn geesteskind achter in de handen van Henry Selick, die later ook het wonderbaarlijke James and The Giant Peach zou regisseren. Burton kreeg het idee voor The Nightmare Before Christmas toen hij voorbij een winkel liep en de kerstversiering zag verschijnen terwijl de Halloween decoraties de vuilbak in vlogen. In het originele gedicht waarop de film gebaseerd is, waren er maar drie personages; Jack zelf, zijn hondje Zero en Sandy Claws. De film zou in 2006 ook gerereleased worden in 3D, nog enger dus.

Je kan er niet rond, The Nightmare Before Christmas is een film die je op zijn minst moet gezien hebben om er achteraf uren over te kunnen doorleuteren. Grappig, aanstekelijk, macaber en fantastisch uitgevoerd. Een pluim voor Burton om bij te steken op al zeer gevederde hoed.

Julie Van Craen Helemaal (niet) akkoord? Lees de