The Guardian

Het team van Ben Randall, een oudere, maar ervaren reddingswerker (Costner) werd gedood tijdens een riskante reddingsoperatie. Bovendien heeft zijn vrouw hem net verlaten. Niet te verwonderen dus dat Randall een emotioneel wrak is. Randalls overste gebiedt hem dan maar te gaan lesgeven in het trainingscentrum in Louisiana waar zijn aandacht onmiddellijk getrokken wordt door Jake Fischer (Kutcher). Een jongen met een haast grenzeloos talent, maar die enkele geheimen meedraagt die hem verhinderen binnen een groep te functioneren. Wanneer Randall dieper in Fischers psyche graaft, ontdekt hij enkele angstwekkende analogieën met zijn eigen leven. Zijn de beide heren stabiel genoeg voor het echte werk? En maken ze komaf met hun demonen uit het verleden?

The Guardian heeft alvast een glasheldere structuur: reddingsoperatie op zee, gevolgd door trainingscentrum, dan wat emotionele trauma's en vervolgens terug naar een reddingsoperatie op zee. Dat is dan ook het enige goede wat we over de film kunnen bedenken. Een beetje heldendom kan als een snuifje pili-pili een film zeer mooi kruiden, maar teveel heldhaftigheid maakt een prent finaal oneetbaar. Bij ons weten zijn -niet lachen- The Karate Kid en Star Wars IV ook de enige films waar de relatie levenswijze mentor vs. leergierige pupil echt werken. Erger nog: zowel Costner als Kutcher spelen hun personages dermate flets dat je al snel geen moer geeft om hun ellende of onderlinge verhouding.

Hoe je het ook draait of keert: balletdansende vliegtuigen zullen altijd spectaculairder ogen dan een helikopter die zo'n beetje wiebelt boven een woelige zee. The Guardian mist tonnen charisma, lijdt aan voorspelbaarheid maar is vooral zwak door de Costner-factor: de ooit veelgeprezen acteur lijkt hier wel een persiflage van zichzelf neer te zetten. Wat ons betreft is dit de slechtste prent van 2006. Meer nog: wij komen u persoonlijk stalken als u dit een goede film vindt.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de