The Ghost Writer

Polanski is een naam als een klok, wat altijd bepaalde verwachtingen met zich meebrengt. Jammer genoeg worden die in The Ghost Writer slechts gedeeltelijk ingevuld. Het eindproduct mag nog steeds gezien worden, maar haalt het niet bij zijn beste werk (Bitter Moon, Chinatown, The Pianist, Le Locataire).

Nochtans doet de schitterend gemonteerde opening ? een huzarenstukje op het gebied van sfeerschepping - al het beste vermoeden. Een leegstaande auto op een overzetboot kondigt een aangespoeld lijk aan. De dode is de biograaf van Adam Lang (Pierce Brosnan), voormalig eerste minister van Groot-Brittannië ? gelijkenissen met Tony Blair berusten niet op toeval. Een succesvolle ghost-writer, bijgenaamd The Ghost (Ewan McGregor), stemt in om de memoires verder af te werken. Wanneer er een mediacircus losbarst rond Lang blijkt echter al snel dat hij zijn neus in een wespennest heeft gestoken.

Polanski is altijd een meester geweest van de psychologische thriller en speelt zijn personages ook hier weer schitterend tegen elkaar uit, met behulp van vaak rake dialogen. De effectieve casting zorgt voor meer dan degelijke acteerprestaties. Polanski pakt ook uit met een gepatenteerde geïsoleerde setting (zie ook Death and the Maiden, Cul-de-sac en Mes in het water): de verlaten stranden en de kille villa drijven mee de spanning op. In enkele topmomenten, zoals de GPS-scène, laat The Ghost Writer zich kenmerken als een meesterlijke suspensethriller.

Jammer dat de plot die spanning niet continu volhoudt en enkele hoogtes en laagtes kent. De clue van het verhaal ? hoewel efficiënt in beeld gebracht - is zelfs regelrecht op het niveau van een stationsromannetje.

The Ghost Writer is in zijn geheel dus iets te vrijblijvend. De permanente beklijving van Le Locataire of Repulsion ontbreekt en de film mist de schwung van Chinatown. Bovendien drukt Polanski visueel ook te weinig zijn stempel. Vakkundig in beeld gebracht, dat wel, maar van Polanski verwacht je toch wat meer flair. De Zilveren Beer voor beste regisseur die Polanski won in Berlijn kan je dan ook gerust interpreteren als een ode aan ?s mans carrière en tevens als een hart onder de riem ? hij moest The Ghost Writer immers vanuit de gevangenis afwerken.

De eindbalans is uiteindelijk positief ? tevens dankzij aan de formidabele score van Alexandre Desplat. Als u zin hebt in een subtiele en menselijke Hitchcockiaanse ? of eerder een Polanskiaanse ? thriller weet u dus waarheen. Maar vergeet vooral ook niet de rest van Polanski?s carrière uit te spitten, want daarin ontdekt u werk dat nog een paar niveaus beter is dan dit.

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de