Monsters University

Animatiestudio Pixar ligt de laatste tijd wat onder vuur, vooral omdat hun recentste producties dat tikkeltje magie misten dat van Wall*E, Ratatouille, Toy Story en Up zo'n weergaloos innemende films maakte. Ook de beslissing met sequels op de proppen te komen, kon op weinig applaus rekenen. Cars 2 was alleszins een draak.

Monsters University is strikt genomen een prequel, maar wat ons betreft was er eigenlijk geen excuus nodig om ons nog een keer warm te maken voor de avonturen van het formidabele duo Mike & Sully. Zonder Boo dit keer, want we volgen het angstaanjagende tweetal tijdens hun opleiding, voor ze werknemers zijn bij Monsters, Inc.

De universititeitscampus als achtergrond biedt het schrijversteam van Pixar de mogelijkheid om te spelen met allerlei stereotiepe figuren en situaties. Mike en Sully zoeken elk hun plek in het sociale leven op de campus, maar van vriendschap is duidelijk geen sprake. Een wedstrijd tussen diverse studententeams zou een brug kunnen slaan tussen de twee, maar au fond blijft Mike met een groot probleem worstelen: hij is gewoonweg niet eng.

De plot bevat niet bepaald grote verrassingen of inventieve wendingen. Daardoor lijkt de film nu en dan wat aan te slepen. Het aantal grappen bllijkt daarnaast dan ook nog eens tegen te vallen, waardoor de prent zich iets nadrukkelijker op een jonger publiek lijkt te richten dan zijn superieure voorganger of pakweg Toy Story 3 recent nog. Met de snoepkleurtjes van de vele monsters worden alleszins aantrekkelijke taferelen gevormd, maar de emotionele uitdieping blijft ietwat achterwege.

Pixar afschrijven op basis van (weliswaar alweer) een (kleine) tegenvaller, lijkt ons niet nodig. Technisch en visueel valt deze studio wellicht niet snel te overtreffen en zelfs al boeit Monsters University niet ieder moment, je kan niet om de charme en occasionele spitsvondigheden heen die een Pixarprent blijven kenmerken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de