Oscars 2001
"This is the highlight of my day": zo begon Kevin Spacey zijn obligate dankwoord nadat hij de oscar voor de beste mannelijke hoofdrol uit de handen van Gwyneth Paltrow kreeg. In tegenstelling tot vorig jaar waren het dit jaar wel noemenswaardige films die met de hoofdprijs gingen lopen. Het geheel begon met enkele leuke beelden van de "arrivals at the red carpet" en omstreeks half vier kon het spektakel beginnen. Zo'n dikke 4 uur later zou pas het doek vallen. 
Een nieuw millennium en een nieuwe wind waaiden door de oscars. Voor de goede gang van zaken zorgde dit jaar het Amerikaanse producentenkoppel Richard D. en Lili Fini Zanuck. Bij wie die naam geen belletje doet rinkelen eventjes de volgende tips: Jaws, Driving Miss Daisy, Rush, Mulholland Falls. Het zou een korte en dynamische uitreiking moeten worden. Dat eerste kon je al meteen schrappen. Zelden waren de acceptance speeches zo lang. En Warren Beatty brak zowat een record. Hij kreeg de Irving Thalberg Memorial Award voor zijn carriere. Lange tijd zag het ernaar uit dat Warren in zijn dankwoord iedereen zou bedanken die hij ooit tegen het lijf liet. De frisse wind kwam vooral van Billy Crystal die nog maar eens liet zien dat niemand de oscars beter in handen heeft dan hij. Na Woopy Goldberg vroeger waren we weer blij Crystal zijn kop te zien. En zoals het Billy Crystal past, was zijn entree wederom fenomenaal. De regie was dat ietsje minder. Tijdens de dankwoorden werd meerdere malen de verkeerde kop bij de verkeerde naam gezet. Maar daar let enkel een beroepsgek als ondergetekende op. Vooral de videomontages in plaats van de ellelange dansnummers waren welkom. Een 15 minuten durende medley met de grootste filmhits was echter ook weer niet nodig. Vooral de occasionele blik achter de schermen was leuk maar ook niet mee dan dat. De uitslag van de oscars was eigenlijk enkele dagen geleden al bekend. De Wall Street Journal hield namelijk een kleine poll bij enkele Academy-leden. En de krant zat er niet ver naast. Niet dat dit meteen verrassingen met zich meebracht. Zoals verwacht ging American Beauty lopen met de Oscar voor de beste film, beste regisseur, beste acteur en beste orgineel script. En laten we de oldtimer Conrad L. Hall niet vergeten? Hij zorgde voor het camerawerk en werd ook hiervoor bekroond. Als er dan al verrassingen waren dit jaar dan kwam die wel van The Matrix. Die sleepte zowat alle technische prijzen in de wacht, dus FX, Geluidseffecten, Geluid en Montage. Het gevolg was dat Star Wars, Episode I: The Phantom Menace in de kou bleef staan. Niemand die daar echter een traan om liet. Eerlijk is eerlijk en The Matrix was beter dan Star Wars. Wat niet zo moeilijk was. 
Eventuele tweede verrassing was de Oscar voor Hilary Swank in Boys Don't Cry. Zij zorgde ervoor dat de hoogzwangere Annette Bening niet van haar stoel moest. De Italiaanse Roberto Benigni mocht haar de oscar overhandigen. Dit jaar hield hij zich echter gedeisd omdat de organisatoren hem uitdrukkelijk hadden gevraagd van het meubilair te blijven, aldus Benigni. Geen klimpartij over de stoelen dus. De Oscar voor de Beste Buitenlandse Film was voor onze persoonlijke favoriet: Todo Sobre Mi Madre van Pedro Almodovar. Hij kreeg de prijs uit handen van Antonio Banderas. We zullen het maar toeval noemen. De oude rot in het vak Michael Caine mocht voor zijn rol in The Cider House Rules de Oscar voor de Best Mannelijke Bijrol afhalen. En ook dit was weer geen verrassing. Zijn acceptance speech was dat wel. Hij noemde zichzelf geen winnaar en vond het leuk dat het vroegere "and the winner is" vervangen werd door "and the oscar goes to". Hoewel dat in principe uiteraard wel hetzelfde betekent. Maar laten we niet te negatief denken, Michael Caine blijkt met beide voeten op de grond te staan. De oscar voor de Beste Vrouwelijke Bijrol was voor Angelina Jolie, die meer dan behoorlijk was in Girl, Interrupted. Niet de meest smakelijk onderwerpen op deze oscaruitreiking dus. Vorig jaar was de grote winnaar het afgeborstelde humor/drama Shakespeare in Love, dit jaar het ruwe American Beauty. De thema's van de film liegen er niet om: pedofilie, drugs, homofobie, nazisme etc. The Cider House Rules stelt de abortusproblematiek centraal. Pittig detail tijdens de uitreiking stonden enkele honderden demonstranten voor The Shrine Auditorium te protesteren tegen de nominatie van The Cider House Rules. Een film die volgens de tegenstaanders van abortus voor abortus pleit.
Fashion
Uiteraard was er ook dit jaar weer heel wat fashion te zien op de rode loper. De meest in het oog springende outfit was, althans voor de mannen, Cameron Diaz. Zij was wel heel luchtig gekleed en deed daar uiteraard geen doekjes om. Eveneens luchtig gekleed was Drew Barrymore die hopelijk niet veel moest betalen voor het jurkje want vooral aan de achterzijde ontbrak heel wat stof. De pushup bra is weer helemaal in. Getuigen het grote aantal boezems dat duidelijk naar de vrijheid snakte. Meerdere malen keek de toeschouwer in de huiskamer uit naar de uitvinding van 3D-tv. De vrouwen konden zich dan weer vergapen aan Trey Parker en Matt Stone, de makers van South Park. Vooral Stone leek eerder op een pimp die de weg naar Sunset Blvd. zocht dan op een uitgenodigde gast. Verder was er uiteraard Brad Pitt die menig vrouwenhart sneller deed slaan. Jammergenoeg kwam hij tijdens de uitreiking niet in beeld. Russel Crowe dan weer wel maar de vraag of die vrouwenharten sneller doet slaan kunnen we vrij snel negatief beantwoorden. Het feit dat hij tijdens die 4 uur niet 1 maal glimlachte zal er ook wel mee te maken hebben. Reden tot lachen was er nochtans wel vooral toen Cher bijna op haar gezicht ging in een jurk die totaal niet bij haar imago hoorde. Maar het is afgelopen. Hopelijk is het volgend jaar ietsje spannender want dat was deze uitreiking zeker niet. Ook de urendurende speeches mogen achterwege blijven. Geef Billy Crystal toch gewoon een one man show en dan kijken we nu al vol ongeduld uit naar de 73ste editie.