The Loneliest Planet

Genre: drama | Duur: 1u53 | Release: 1 Januari 2011 | Land: VS | Regie: Julia Loktev | Cast: Gael Garcia Bernal, Hani Furstenberg, Bidzina Gujabidze

Toegegeven, wij zijn altijd bloednerveus de dag voor we op reis vertrekken. Niet op de ik-kan-niet-wachten manier, eerder hoe-kunnen-wij-hieraan-ontsnappen. Ondanks alle mogelijke avonturen en veelbelovende fotomomenten, bekruipt ons altijd de angst vast te zitten op een plek die de onze niet is, contact te verliezen met reisgezellen, weemoedig te worden en niet in je zetel naar Mean Girls kunnen kijken, eenzaam en geen vrienden in de buurt. Van heimwee lijken niet zo veel mensen last te hebben als wij even rondhoren. Meer nog – hoe verder,  langer, minder-thuis, des te beter.

Op reis gaan met de persoon met wie je je meest verbonden voelt, lijkt dan the best of both worlds. Dan word je met z’n twee een eenheid, ontwikkel je dezelfde blik, word je elkaars referentiepunt, toeverlaat, meegenomen stukje thuis. Op reis ben je op je koppelst. Samen de wereld verkennen, bij een Georgische familie logeren die enkel een emmer koud water kan aanbieden, goedkoop bier drinken met locals wiens taal en gebaren je niet snapt.

En dan. Boem.

Pas als het te laat is snap je hoe fragiel die toestand was. Het gebeurt door iets klein en raar, een reflex. Iets dat de rest van de wandeling door de Georgische velden blijft hangen, misschien zelfs nog veel langer. De garanties zijn opgeblazen, de veiligheid is doorbroken, je referentiepunt bleek onbetrouwbaar. Vanaf dan is het eenzaamheid. De koude douche gebeurt niet echt met dramatische bewegingen, maar is onstuitbaar binnengedrongen als een traag gif. Misschien zie je niet eens hoe het de dingen heeft veranderd. Je wilt er niet naar luisteren of over praten, je twijfelt misschien zelfs of het echt gebeurd is, of dat het altijd al zo was, met kreuken.

Ja. Het is om zo'n scenario's dat wij de dag ervoor schrik hebben.